Yanaklarım alev alev yandı, elbisemin kırmızısına rakip olacak kadar kızardığımı hissettim. İçimden, “Oha!” diye geçirdim, ama bunu yüksek sesle söyleyemezdim. “Ne biçim konuşuyorsun sen?” dedim, sesimi sert tutmaya çalışarak.
“Karısını arzulayan bir adam gibi konuşuyorum,” dedi, kulağıma değen ılık nefesiyle. Onun bu yakınlığından etkilendiğimi inkâr edemezdim. Evet, ben de onu arzuluyordum, ama içimdeki öfke, kırgınlık ve taşıdığım sır, ona teslim olmamı engelliyordu. Sesimi sertleştirerek, “O zaman arzulama,” dedim, ama kelimelerim inandırıcılıktan uzaktı.
“Senin karşısında taş olsa erir,” dedi, sesinde hem şefkat hem de tutku vardı. “Ne kadar direnmeye çalışsam da olmuyor. Seni öperken, seninle sevişirken hayal ediyorum kendimi. Şu an konuşurken bile...”
Yüzüne baktım, gözlerimle on
