DEMİR
Dicle “Şirkete uğradım, burada olduğunu söylediler. Fabrikadaki adamın beni ambara getirdi.” dedi. Bu yanıtlar bana çok mantıklı gelmedi. Çünkü çalışma konusunu akşam konakta benimle konuşabilirdi. Neden önce şirkete sonra fabrikaya gelsindi ki. Sakladığı başka bir şey vardı ama şu an bunu sorgulayacak psikolojide değildim.
Dicle, kendi arabasına yönelmek istedi, ama buna izin veremezdim. Madem bugün her şey ortaya dökülmüştü, madem gizli kalan gerçekler bir bir açığa çıkıyordu, artık benim de sakladıklarımı anlatma vaktim gelmişti. Kolunu tuttum. “Benim arabayla gidelim,” dedim. “Adamlar seninkini konağa getirir.”
İtiraz etmek için ağzını açtı, ama yüzünde gördüğüm bıkkın ifadeye rağmen ısrar ettim “Lütfen,” dedim, sesimde bir yalvarış tınısı vardı. “Konuşmamız gerekiyor artık. B
