Yarım saatlik bir yolculuğun ardından konağa vardım. Arabayı park ederken, midemde taşıdığım ağırlık sanki boğazıma kadar çıkmıştı. Her an kusayım diye beni zorluyordu.
Konağın avlusuna girdiğimde ortalarda kimseler görünmüyordu. Ev Yiğit’in düğününden sonra iyice sessizleşmişti.
Hizmetlilerden biri beni gördü ve annemin küçük misafir odalarından birinde olduğunu söyledi. O odaya doğru yöneldim, kapıyı çaldım ve içeri girdim.
Annem, odanın köşesindeki koltukta oturuyordu. Yanına gidip elini öptüm. Bu sırada ikimiz için kahve söyledi.
Birlikte yan yana koltuğa oturduk. Konakta çok sıkıldığını söyledi. “Yiğit ve Nefes iki günlüğüne balayına gittiler. Rozerinle Altemur her zamanki gibi odalarından çıkmıyorlar. Asil desen karısı ve çocuklarıyla kaynanasına gitti” dedi.
“E sen Tamer ağa
