DEMİR
Dicle hemen yanımdaki sandalyeye kaydı, omzunu omzuma yaslayarak merakla ekrana baktı. Açmamı bekledi. Sert çıkan ses tonuyla emreder gibi “Aç,” dedi, Ne yazdığını bilmediğim için tedirgin oldum. Sanki mesajın içeriği, zaten gergin olan ruh halimizi daha da karıştıracaktı.
Ekrana dokunduğumda mesaj açıldı. Niran’ın yazdığı kelimeler kısa, ama nedense içimi kemiren bir huzursuzluk yaratıyordu: “Seninle acil konuşmak istiyorum. Müsait olduğunda bana gelebilir misin?” Mesajın sakin ve doğrudan üslubu, sanki bir şeyleri gizlediğini hissettiriyordu. Niran’ın böyle bir anda, böyle bir mesaj atması tesadüf olamazdı. Kafamda dönen sorular artarken, Dicle’ye baktım.
Dicle, mesajı okuduktan sonra bir an düşündü, sonra “Sabah geleceğim yaz,” dedi. “Doktor’dan Sonat’ın durumu hakkında bilgi a
