DİCLE
Uykumun arasında önce ensemdeki ılık nefesini, sonra dokunuşlarını hissettim. Eli çıplak omurgam boyunca, sanki tenimle bir melodi çalıyormuşçasına tüy hafifliğinde aşağı yukarı hareket ediyordu. Bu dokunuş, içimde beklenmedik bir huzur uyandırdı. Normalde, Demir’le çırılçıplak yatmaktan huzursuzluk duymam gerekirdi. Ama duymuyordum. Aksine bir kedi yavrusu gibi gevşemiş, bedenimin her zerresi bu sakin temasa teslim olmuştu. Sanki elleri, yılların biriktirdiği gerginlikleri usulca çözüyordu; bir tür terapi gibi, ruhuma kadar işliyordu.
Bu anın büyüsünü bozmamak için uyuyor numarası yaparken, omzumun üzerine ıslak bir öpücük kondurdu. Öylesine yumuşak, öylesine narindi ki. Ardından kolunu belime doladı, beni kendine doğru daha sıkı çekti. Göğsünün sıcaklığı sırtıma değdiğinde, burnu
