ตอนที่ 31 เจ็บแล้วจำ
“ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้!!” พิมพ์ลดาก้าวออกมาจากมุมมืด
หญิงสาวใบหน้าซีดเซียว มีรอยแดงเต็มเนื้อตัว ยืนมองร่างสูงทั้งน้ำตา หัวอกหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวเกินจะบรรยาย ที่ผ่านมาเธอไปหน้ามืดตามัวหลงรักผู้ชายเลวๆแบบนี้ได้ยังไง
คิ้วคมของอัคคีกระตุกเมื่อเห็นหน้าของผู้หญิงที่เขาตามหา ไล่มองพิมพ์ลดาตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเธอแล้วใจหาย อีกทั้งร่องรอยตามเนื้อตามตัวเหมือนโดนใครเฆี่ยนตีมา
หรือว่าเกรียงไกรตีลูกสาวของตัวเอง?
“นึกว่าใคร ที่แท้ก็คุณเมียสุดที่รักนี่เอง” เขาแสยะยิ้ม มองใบหน้าสวยอยู่อย่างนั้น แต่พิมพ์ลดากลับมองตาเขม่งแถมสรรพนามที่เคยเรียกแทนตัวเองก็เปลี่ยนไป
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่ใช่เมียของคุณ ในเมื่อคุณได้ทุกสิ่งที่ต้องการแล้วก็ปล่อยฉันไปสักที!”
“ใครบอก….ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งอย่างที่ฉันยังไม่ได้ พ่อของเธอกล้าให้ไหมล่ะ” พิมพ์ลดากัดฟันกร๊อดทันท
