ตอนที่ 33 ขัดแย้ง (02)
ครืด...ครืด...
เสียงมือถือดังขัดจังหวะ พิมพ์ลดารีบผละตัวออก ยกมือปาดน้ำตา เบือนหน้าไปทางหน้าต่าง ส่วนอัคคีก็รีบหยิบมือถือขึ้นมารับสายเพราะเห็นว่าลูกน้องคนสนิทโทรมา
“ว่าไง ได้เรื่องหรือยัง”
“ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าเงินจำนวนสามร้อยล้านหายไปไหน มีคนแอบยักยอกเงินบริษัทครับ”
“ใคร!!”
“เอ่อ...ผมว่าคุณอัคคีมาดูเองเถอะครับ ผมก็แทบไม่เชื่อสายตาเหมือนกัน”
“ได้! ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
มือหนาทุบพวงมาลัยดังปึกจนพิมพ์ลดาที่นั่งอยู่ข้างๆสะดุ้งโหยง หัวใจสั่นอีกแล้ว ตกใจแค่นี้ยังรู้สึกเหมือนกำลังจะวูบจนต้องรีบยกมือทาบอก
“ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน แล้วก็ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด เพราะฉันไปไม่นาน” เขาหันไปทางพิมพ์ลดา แต่หญิงสาวกลับนั่งนิ่ง ไม่ตอบ “ได้ยินที่ฉันพูดไหม!”
“ได้ยิน”
“ดี! แล้วก็อย่านั่งนิ่งเป็นใบ้แบบนี้อีก เพราะฉันไม่ชอบ!”
คร้านจะเถียงเพราะพิมพ์ลดาเหนื่อยกับคนแบบนี้ แค่นั่งเ
