ตอนที่ 29 เหตุการณ์ในอดีต
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพิมพ์ลดาก็เอาแต่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงส่วนนางเกสรก็คอยทายาบนผิวนาล ตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่เคยหยุดร้องไห้อีกเลย จนหญิงสูงวัยถึงกับหลั่งน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะสงสารคุณหนูที่เลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ
“อย่าร้องไห้เลยนะคะ คุณท่านคงไม่ได้ตั้งใจตีคุณหนูหรอก”
“ฮึก....พิมพ์ผิดไปแล้ว พิมพ์อยากขอโทษท่าน ฮื้อๆๆ”
พอเลิกเสื้อขึ้นก็เห็นรอยริ้วของแส้หวายทั่วเรือนร่าง ผิวของพิมพ์ลดาบอบบางแค่นี้เอง ปกติเธอก็เป็นคนช้ำง่ายอยู่แล้ว โดนอะไรนิดหน่อยก็ทิ้งรอยไว้บนผิว
“รอให้คุณท่านใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยไปขอโทษจะดีกว่านะคะ ขืนเข้าไปตอนนี้คุณหนูต้องเจ็บตัวแน่ๆ ดูสิ....ผิวขาวๆของคุณหนูเป็นรอยหมดแล้ว”
“เจ็บกายไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่เจ็บใจนี่สิ....ทำไมพิมพ์ถึงเป็นคนโง่ขนาดนี้” เธอกัดฟันกร๊อดใหญ่ ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะอัคคี เธอกับพ่อก็คงไม่ทะเลาะกันจนถึงขั้นลงไม้ลงมือหรอ
