รู้แล้วว่าไม่รัก

16 เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้

ตอนที่ 16 เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้

“อร้า...สุดยอดเลยพิมพ์ลดา”

เขาดึงท่อนเอ็นยาวใหญ่ออกหลังจากเสร็จกิจ ปรากฏว่าพิมพ์ลดาสลบไปแล้ว ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มให้กับความอ่อนแอของหญิงสาว ก่อนจะนั่งพินิจพิจารณาใบหน้าของเธออยู่อย่างนั้น ผู้หญิงคนนี้สวยสะดุดตาตั้งแต่แรกเจอ ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ ปลายจมูกเชิดขึ้นเล็กน้อย ทุกอย่างดูลงตัวมากเมื่ออยู่บนใบหน้ารูปไข่

พิมพ์ลดาสวยจริงๆ สวยกว่าใครหลายคนที่เคยเจอมา หากแต่เธอไม่ค่อยสันทัดเรื่องแต่งหน้าเท่าไหร่เพราะปกติมักจะเห็นเธอแต่งหน้าบางๆ หรือบางครั้งอาจจะไม่แต่งเลย สำหรับสายตาผู้หญิงด้วยกันอาจจะมองว่าจืดชืด แต่สำหรับผู้ชายแล้ว ส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงหน้าสดแล้วสวยมากกว่า

หลังจัดการกับเรือนร่างบอบบางเสร็จเขาก็เข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ ตอนแรกกะว่าจะพาพิมพ์ลดากลับแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ตื่นก็เลยตัดสินใจนอนที่นี่แทน

เขาคลานขึ้นไปบนเตียง ทิ้งตัวลงนอนด้วยสีหน้าอิ่มเอมเพราะได้ปลดปล่อยสิ่งที่ทำให้หงุดหงิดมาทั้งวัน แต่ก็ไม่ลืมเคลื่อนผ้าห่มคลุมให้ร่างบางเพราะแอร์ในห้องนี้ค่อนข้างเย็น และความเหนื่อยล้าทำให้เขาเข้าสู้ห้วงนิทราตามหญิงสาวในที่สุด

จนกระทั่งกลางดึกของคืนนั้น...

“หนาว....”

“หือ?” ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขค่อยๆบรือตาขึ้นก่อนจะหยัดกายลุกนั่ง เห็นพิมพ์ลดากำลังนอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนที่นอน “พิมพ์”

“พิมพ์หนาว...ฮื้อ....หนาว~”

อัคคีใช้หลังมือสัมผัสหน้าผากนูน พบว่าตอนนี้ไอร้อนจากร่างกายของเธอร้อนกว่าก่อนหน้านั้นเสียอีก

“บ้าชิบ!” อัคคีสบถออกมาเบาๆ ครั้นจะล้มตัวลงนอนก็นอนต่อไม่ได้ เพราะตอนนี้พิมพ์ลดาละเมอหนักขึ้นเรื่อยๆ

“พี่คีย์...พิมพ์หนาว~ กอดพิมพ์หน่อย”

สรรพนามที่หลุดออกมาจากปากของพิมพ์ลดาทำให้ชายหนุ่มใจกระตุก เมื่อก่อนเธอชอบเรียกเขาว่าพี่คีย์ จนกระทั่งเขาเป็นคนบังคับให้เธอเรียกว่าคุณอัคคีแทน เพราะรู้ว่ายังไงเรื่องระหว่างเขากับพิมพ์ลดาก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เขาไม่มีทางรักลูกสาวของคนที่ทำให้พ่อกับแม่ของเขาตายได้อย่างแน่นอน ต่อให้ก่อนหน้านี้จะมีความสุขแค่ไหนที่มีเธออยู่ข้างกาย แต่เขาก็ต้องตัดใจ เพราะทั้งหมดมันเป็นแค่การแสดงละคร

“ฉันไม่มีวันหลงรักลูกสาวฆาตกรอย่างเธอหรอก...พิมพ์ลดา”

ชายหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ ถึงจะเกลียดพ่อของเธอแต่เขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำอะไรขนาดนั้น ก่อนหน้านี้ที่ทิ้งเธอไว้หน้าบ้านเพราะกลัวป้าเนียมรู้ว่าลึกๆแล้วเขาเป็นห่วงพิมพ์ลดา ก็เลยแสร้งทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะถึงอย่างไรป้าเนียมก็พาพิมพ์ลดาเข้ามาในบ้านอยู่แล้ว

อัคคีกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกะละมังขนาดเล็กและผ้าขนหนู ย่อเข่าลงข้างเตียง บิดน้ำออกจากผ้าขนหนูให้พอหมาดๆแล้วลงมือเช็ดตัวให้คนตัวเล็กทันที แสงไฟสีส้มนวลจากโคมไฟบนหัวเตียงทำให้เขาเห็นเรือนร่างของพิมพ์ลดาได้อย่างชัดเจน ที่ฝ่ามือของเธอมีแผลถลอกขนาดใหญ่ ใบหน้าเห่อแดงทั้งพิษไข้และถูกแดดจัดแผดเผา

เขาลงมือเช็ดตัวให้พิมพ์อย่างเงียบๆ ในขณะที่เธอเอาแต่นอนเพ้อ

“พี่คีย์....เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคะ พิมพ์รักพี่คีย์นะ พี่คือโลกทั้งใบของพิมพ์~” เสียงเบาหวิวเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากซีด แต่กระนั้นเขาก็เข้าใจสิ่งที่เธอกำลังพูด “พิมพ์ทำอะไรผิดบอกได้ไหม....พะ....พิมพ์ยังไม่อยากเสียพี่ไป พิมพ์รักพี่มาก มากกว่าชีวิตของพิมพ์ด้วยซ้ำ”

“เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วพิมพ์ลดา ฉันรำคาญ!” พิมพ์ลดาชักจะทำให้เขารำคาญเข้าไปทุกที เขาไม่อยากให้เธอพูดแบบนี้บ่อยๆ เพราะทุกครั้งที่ได้ยินคำว่ารักออกจากปากผู้หญิงคนนี้ ลึกๆหัวใจก็ยังรู้สึกอิ่มเอมทุกครั้ง แต่ก็ต้องกลบมันเอาไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย

“พะ...พี่คีย์อย่าทิ้งพิมพ์ไปได้ไหม พิมพ์ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ตอนนี้พิมพ์มีพี่คนเดียวนะ อย่าใจร้ายกับพิมพ์ได้ไหม~”

“….” ชายหนุ่มไม่ฟัง รีบเช็ดตัวให้หญิงสาวก่อนที่เขาจะทนไม่ไหว

“ข้อร้อง....อย่าทิ้งพิมพ์ไปเถอะนะ ต่อให้พี่จะไล่ให้พิมพ์ไปตาย....ฮึก...พิมพ์ก็จะไม่ไปจากพี่ เพราะทุกลมหายใจของพิมพ์.....มีแต่พี่คีย์~”

สันกรามหนาขบแน่น ในที่สุดอัคคีก็ทนไม่ไหว รีบเดินเข้าห้องน้ำไปสงบสติอารมณ์ พิมพ์ลดากำลังทำให้เขาสับสน คำว่ารักของเธอกำลังจะทำให้เขาไขว้เขว่ทั้งๆที่แผนการทั้งหมดกำลังจะสำเร็จ

เขาจะใจอ่อนไม่ได้ จะใจอ่อนให้ลูกของฆาตกรไม่ได้ ท่องเขาไว้ในใจว่าเรื่องของเราสองคนมันเป็นไปไม่ได้ ทางเดินของเราต่างกัน เธอรักครอบครัวของเธอ เขาเองก็รักครอบครัวของเขาเหมือนกัน ไม่มีทางที่เส้นขนานจะบรรจบกันได้อย่างแน่นอน!

“ฉันไม่ยอมใจอ่อนให้เธอหรอกพิมพ์ลดา ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ฉันก็รักลูกสาวฆาตกรอย่างเธอไม่ได้!”

ต้องรีบทำให้เรื่องนี้มันจบก่อนที่หัวใจจะเอนไปทางพิมพ์ลดา เป้าหมายต่อไปก็คือเร่งรัดหนี้สินของเกรียงไกร จากนั้นก็ยึดบริษัท ยึดคฤหาสน์หลังนี้มาเป็นของตัวเองแล้วเฉดหัวสองพ่อลูกไปให้พ้นๆ

แต่เดี๋ยวก่อน....เป้าหมายของเขาก็คือชีวิตแลกด้วยชีวิตเท่านั้น!

ไอ้เกรียงไกรมันยังไม่รู้ว่าเขาคือลูกชายเพียงคนเดียวที่มันเคยขับรถชนเมื่อหลายปีก่อน แต่อีกไม่นานมันก็จะได้รู้ วันนั้นมันคงกระอักเลือดตายถ้ารู้ว่าลูกสาวเพียงคนเดียวที่มันหวงนักหวงหนาโดนผู้ชายหลอกให้รักแล้วเฉดหัวทิ้ง อยากเห็นมันกระอักเลือดตายอยู่ตรงหน้า เหมือนเสียงที่พ่อกับแม่ของเขาร้องขอความช่วยเหลือในขณะที่ไฟกำลังลุกโหมขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนพิมพ์ลดา คิดว่าเขาคงเบื่อเธอในอีกไม่ช้าเพราะปกติผู้ชายอย่างเขาคบใครไม่ถึงสองปีก็เริ่มเบื่อแล้ว ตอนนี้พิมพ์ลดายังสดใหม่ ยังหอมหวาน คงเก็บไว้บำเรอความใคร่อีกสักระยะค่อยเฉดหัวทิ้ง วันนั้นอาจจะให้เงินสักก้อนไว้เริ่มต้นชีวิตใหม่

หลังจากสงบสติอารมณ์เสร็จชายหนุ่มก็กลับมานอนเหมือนเดิม เขานอนท้าวค้างมองใบหน้าเนียนสวย ตอนนี้พิมพ์ลดาสงบลงแล้ว เธอนอนหลับตาพริ้ม ใบหน้าแดงเห่อเพราะพิษไข้กำลังรุมเร้า ทุกครั้งที่มองหน้าพิมพ์ลดาทำให้เขาหวนกลับไปนึกถึงวันเก่าๆช่วงที่ยังดีกัน แม้จะเป็นแค่การแสดงละครแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเองก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน คงไม่มีรอยยิ้มแสนหวานและเสียงหัวเราะแบบนั้นอีกแล้ว คงมีแต่ดวงตาเศร้าๆที่ชอบมองด้วยความตัดพ้อ กับใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

ทุกอย่างมันทุกลิขิตไว้แล้ว

“ระหว่างเธอกับฉัน....มันไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วพิมพ์ลดา”