“ส่งคืนกลับไปยังไงข้าก็ไม่ยอมหย่า”
ฟู่เฉิงโยนสารที่คนของฮุยอินนำมามอบให้ออกไปนอกเรือนของตนอย่างไม่ไว้หน้าอีกฝ่าย คนส่งสารสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างไม่พอใจ เขาต้องถูกฟู่เฉิงปฏิบัติอย่างไม่ให้เกียรติมาตลอดเจ็ดวันที่นำจดหมายขอหย่ามาส่งที่นี่
ไป๋ฮวาแอบมองภาพนั้นอยู่ห่างๆ อย่างเจ็บใจ ตอนที่รู้ว่าหนิงเฟิ่งขอหย่าขาดจากฟู่เฉิงนางก็เฝ้าฝันมาตลอดว่าน่าจะได้เลื่อนขั้นเป็นฮูหยินของเรือน แต่ฟู่เฉิงกลับเอาแต่ปฏิเสธคนจากฮุยอินทุกครั้ง แสดงให้เห็นถึงเยื่อใยของเขากับนายคนเก่าของนาง
ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ฟู่เฉิงยังออกจากเรือนทุกคืน ไม่ยอมมาเสพสมกับนาง นางจึงได้แต่กล่าวโทษฟ้าดินและโชคชะตา ทั้งๆ ที่นางเฝ้าวางแผนพลีกายให้ฟู่เฉิงเชยชมแต่สุดท้ายนางกลับสู้หนิงเฟิ่งที่นางแอบอิจฉามาตลอดไม่ได้ เพียงแค่นางไร้สกุลจึงไม่ได้รับการยอมรับเช่นนั้นหรือ เหตุใดโลกใบนี้จึงไม่มีความยุติธรรม
“ถ้าคุณชายไม่ยอมรับสารนี้ นายท่านของพวกเร
