หนิงเฟิ่งเฝ้าแต่คิดถึงเรื่องที่นางพบเจอมาเมื่อคืนที่มีจุดให้สงสัยหลายอย่าง
วันถัดมา ซึ่งเป็นวันที่นางต้องเผชิญหน้ากับฟู่เฉิงอีกครั้ง นางจึงตั้งใจจะจับสังเกตเขา หากฟู่เฉิงกลับหลีกเลี่ยงที่จะพบปะกับนางและบิดาด้วยการออกไปตรวจร้านค้าในเมืองตลอดทั้งวัน
หนิงเฟิ่งจึงต้องแยกตัวจากบิดาไปร่วมงานศพของไป๋ฮวาก่อน เพื่อกล่าวอโหสิกรรมแก่ผู้ล่วงลับตามที่นางตั้งใจ
“ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้ ข้าไม่เคยเจอศพคนที่ถูกงูกัดอยู่ในสภาพสยดสยองเท่านางมาก่อน”
หนิงเฟิ่งได้ยินชายทำศพพูดคุยกับสหายของเขาอยู่มุมหนึ่งด้วยท่าทีหวาดผวา ด้วยความที่ภายในงานไม่มีแขกเหรื่อคนอื่นนอกจากนางและซูลี่ จึงทำให้เสียงพูดคุยเพียงเล็กน้อยก็ดังมากกว่าปกติ
“น่ากลัวอย่างไร ไหนเจ้าลองบอกมาสิ” เพื่อนของชายทำศพถามกลับ
“ก็ร่างกายของนางสีเขียวคล้ำกว่าศพอื่นๆ ที่ข้าเคยพบ ดวงตาของนางเบิกโพลงจนแทบถลน แก้มซูบตอบราวกับคนที่ถูกดูดวิญญาณอย่างไรอย่าง
