คฤหาสน์ธีรราชกุล
กลิ่นเหล้าหึ่งตลบอบอวลไปทั่วห้องทำงานโอ่อ่า ผสมปนเปกับกลิ่นบุหรี่ฉุนจมูกที่ถูกอัดจนเต็มปอดแล้วพ่นออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนควันขาวลอยฟุ้งราวกับเมฆหมอกแห่งความตาย
ภาคินเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่น เสื้อเชิ้ตแบรนด์เนมราคาแพงหลุดลุ่ยไม่เป็นทรง เนกไทถูกเหวี่ยงทิ้งไปกองที่ไหนสักแห่งบนพื้นพรม ผมเผ้ายุ่งเหยิงขัดกับภาพลักษณ์นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เล็บมือถูกกัดจนเลือดซึมโดยไม่รู้ตัว
เขาไม่ได้นอน ข่มตายังไงก็ไม่ลง
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ สองครั้ง
“เข้ามา!” ภาคินตวาดเสียงแหบพร่า
ประตูเปิดออกชัยลูกน้องคนสนิทและนักสืบมือสกปรกประจำตัวเดินก้มหน้าเข้ามา สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ว่าไง” ภาคินถามห้วนๆ เดินปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อลูกน้อง
“มึงได้เรื่องอะไรมาบ้าง พูด!”
ชัยกลืนน้ำลายเอือกใหญ่ เหลือบตามองเจ้านายที่สภาพดูไม่จืด
“เรื่องที่คุณภาคินให้ไปสืบ เกี่ยวกับนังเด็กมีนา กับแม่ของมัน”
