สิ้นเสียงปืนนัดสุดท้าย ความเงียบงันที่น่าสะพรึงกลัวก็เข้ายึดครองพื้นที่ลานจอดรถ
ควันดินปืนจางๆ ลอยอวลผ่านหน้าเซบาสเตียนที่ยืนหอบหายใจหนักหน่วง ปืนสีเงินในมือลดต่ำลงข้างลำตัว สายตาคมกริบกวาดมองร่างศัตรูที่นอนเกลื่อนกลาด ชายหนุ่มกวาดสายตาคมกริบมองร่างศัตรูที่ล้มระเนระนาด ก่อนจะสะบัดสายตากลับมายังหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นระริกอยู่บนพื้นคอนกรีตอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้
เขาก้าวยาว ๆ เข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว ทรุดตัวลงนั่งชันเข่าตรงหน้า มือหนาคว้าไหล่เธอไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
“โดนยิงหรือเปล่า!”
เสียงทุ้มตวาดถามด้วยความดุดัน ทว่าความร้อนรนที่สาดวาบอยู่ในน้ำเสียงกลับดังชัดเจนเกินกว่าจะปิดบังได้ สายตาของเขากวาดสำรวจทั่วร่างเธออย่างบ้าคลั่งเหมือนกำลังนับลมหายใจของเธอไปพร้อมกัน
มีนาส่ายหน้าช้าๆ ดวงตายังคงเบิกกว้างด้วยความช็อก “มะ... ไม่ค่ะ...”
“แล้วเลือดนี่...” นิ้วหัวแม่มือของเขาปาดเช็ดรอย
