ตอนที่1
1229 Words
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”
หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้ว
ในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย
“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วหรอเรา”
ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น
“คุณแม่ขาเป็นอะไรคะ”
นีน่าเด็กหญิงวัยสามขวบสะดุ้งตื่นเมื่อคนเป็นแม่ขยับตัวตื่นขึ้นมาเด็กหญิงลุกขึ้นนั่งตาแป๋วพร้อมถามคนเป็นแม่ว่าเป็นอะไรด้วยแววตาฉงนปนงัวเงีย
“ไม่เป็นไรค่ะนีน่านอนนะคะ”
ณดาปลอบให้ลูกสาวของเธอนอนลงแล้วกอดให้หลับไปดังเดิมเธอทำลูกเธอตื่นอีกแล้วหญิงสาวยิ่งมองหน้าลูกของเธอก็ยิ่งทำให้เธอนั้นคิดถึงใครบางคนที่ทิ้งไปปฏิเสธไม่ได้ว่าหน้าตาของทั้งสองเหมือนกันมากจริงๆ
หลังจากคืนที่โหดร้ายในสี่ปีก่อนผ่านไปหญิงสาวแทบไม่เป็นผู้ไม่เป็นคนกินไม่ได้นอนไม่หลับสองสามเดือนต่อมาณดาก็ได้รู้ว่าตัวของเธอนั้นตั้งครรภ์ทำให้ต้องหันกลับมาดูแลตัวเองและสู้กับชีวิตอีกครั้งเพราะตอนนี้เธอไม่ใช่ตัวคนเดียวเธอไม่เสียใจเลยที่ตั้งท้องโดยที่ไม่ได้ตั้งใจดีใจที่อย่างน้อยเธอก็จะมีใครอีกคนที่มาอยู่กับเธอ
ในตอนที่ตั้งครรภ์อ่อนๆณดาย้ายมาอยู่ที่เชียงรายเพราะเป็นบ้านเก่าของแม่เธอหญิงสาวขายของมีค่าทั้งหมดและหุ้นเงินกับเพื่อนของเธออีกสองคนเปิดโฮมสเตรย์เล็กๆที่มีรายได้พอจุนเจือชีวิตถึงจะไม่มากนักแต่เมื่อแบ่งกำไรกับเพื่อนของเธอแล้วก็พออยู่ได้อย่างไม่ขัดสน
เช้าวันต่อมา
โรงเรียนอนุบาลXXX
“เป็นเด็กดีนะคะนีน่าเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วคุณแม่จะมารับนะคะ”
ณดาพานีน่ามาส่งที่โรงเรียนแต่เช้าณดาสบายใจที่วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันที่สองแล้วแต่ลูกของเธอไม่มีอาการงอแงให้เธอเห็นเลยแม้แต่น้อย
“ค่ะ”
ฟอดด...ฟอดด
“บ๊ายบายค่ะคุณแม่”
นีน่ากอดหอมคนเป็นแม่เสร็จแล้วจึงรีบวิ่งเข้าไปข้างในชั้นเรียนเด็กหญิงดูชอบมากกับการที่ได้เจอเพื่อนเยอะๆดูจากการที่กลับไปก็พูดชื่อของเพื่อนให้คนเป็นแม่ฟังไม่หยุด
โฮมสเตรย์อุ่นรัก
ณดาขับรถมาที่ออฟฟิศของโฮมสเตรย์หลังจากที่ไปส่งลูกสาวเสร็จ
“ทำไมหน้าเคร่งเครียดกันแบบนี้ล่ะ”
หญิงสาวเริ่มขมวดคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเคร่งเครียดกัน
“ก็เดือนหน้าดูเหมือนจะไม่มีใครจองที่พักของเราเลยน่ะสินิด”
นิชาเพื่อนสาวของณดาที่ทำหน้าที่เป็นแอดมินตอบรับการจองของลูกค้าบ่นกับเพื่อนเธอที่พึ่งเข้ามาหน้ามุ่ยเพราะช่วงนี้เธอรู้สึกว่าคนท่องเที่ยวและเลือกที่พักที่นี่น้อยเหลือเกิน
“เอาน่า..นี่มันก็ยังพึ่งจะกลางเดือนเอง”
ณดาไม่อยากให้ทุกคนกังวลใจจนเสียสุขภาพจิตและไม่มีสมาธิทำอย่างอื่นเธอยังเชื่อว่ายังไงธุรกิจของพวกเธอก็ต้องอยู่ได้
“ฉันก็ยังกังวลอยู่ดีปกติที่พักของเราจะเต็มตลอดคนจองคิวล่วงหน้ากันเยอะแต่ตอนนี้ไม่มีเลย”
หนามเตยยังทำใจให้ปกติเหมือที่ณดาบอกไม่ได้เพราะตั้งแต่เปิดโฮมสเตรย์มาช่วงนี้เป็นช่วงที่ซบเซาที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลย
“อืมม..งั้นแบบนี้เราก็ต้องเร่งโปรโมทแล้วล่ะ”
ณดาเห็นว่าการโปรโมทเพิ่มก็น่าจะทำให้คนเห็นโฮมสเตรย์ของพวกเธอมากขึ้นน่าจะเป็นวิธีแก้ปัญหาในตอนนี้
“โปรโมทจนงบจะหมดแล้วยังไม่กระดิกมีเข้ามาเลย”
หนามเตยลองมาทุกวิธีแล้วแต่ดูเหมือนจะเอาเงินไปสูญกับการโปรโมทเปล่าๆ
“งั้นเราก็ต้องใช้วิธีใหม่”
ณดายืนกอดอกขมวดคิ้วเริ่มครุ่นคิดถึงวิธีการที่จะเรียกลูกค้าแบบใหม่ๆ
“ยังไง/ยังไง”
หนามเตยและนิชาหูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินณดาพูดถึงวิธีใหม่พวกเธออยากจะรู้ว่าไอ้วิธีใหม่ที่ณดาพูดมันคืออะไรพวกเธอจะได้ลงมือทำกันเลย
ชั่วโมงต่อมา
“แบบนี้มันจะได้ผลจริงหรอ”
หนามเตยกำลังถือกล้องถ่ายรูปเพื่อเช็กความเรียบร้อยให้พร้อมก่อนจะถ่ายวีดีโอ
“ฉันว่าทำให้คนเห็นภาพจริงๆว่ามาที่นี่ได้อะไรบ้างนอกจากถ่ายรูปอย่างเดียวมันก็น่าจะโอเคนะ”
ณดาคิดว่าวิธีนี้น่าจะเรียกนักท่องเที่ยวได้เมื่อเธอเป็นคนพาชมที่โฮมสเตรย์เองให้ดูถึงกิจกรรมของที่นี่และอาหารการกินเธอคิดว่าหากมันออกมาในรูปแบบวีดีโอคนน่าจะสนใจกว่ารูปภาพ
“เอาไงก็เอาเถอะขอให้ได้ผลก็แล้วกัน”
นิชาคิดว่าหากพวกเพื่อนเธอคิดอะไรออกก็ทำเลยเพราะตอนนี้หัวสมองของเธอตื้อไปหมดแล้ว
“เอาละนะ..1..2..3”
“สวัสดีค่ะฉันณดานะคะเป็นคนที่ดูแลทุกอย่างในโฮมสเตรย์อุ่นรักวันนี้ฉันจะพาทุกคนมาดูที่พักทุกรูปแบบและกิจกรรมกับอาหาร.....”
คลิปวีดีโอทั้งหมดจะมีณดาเป็นคนที่ดำเนินการอธิบายรายละเอียดต่างๆให้เข้าใจง่ายและได้ใจความโดยมีหนามเตยเป็นตากล้องให้และในคลิปก็จะมีนิชาเข้ามาร่วมแจมด้วยนิดหน่อยวีดีโอนี้ณดาตั้งใจทำมันมากเพราะคิดว่าเป็นการโปรโมทรูปแบบที่เธอไม่เคยได้ทำก่อนหวังว่าการลุกขึ้นมาทำอะไรใหม่ๆของเธอครั้งนี้ผลตอบรับที่ได้ขอให้มันดีดั่งที่เธอคิด
- Writer
