" เฮิ้กกก~ งามไส้ไหมล่ะ อีไศลา "
เธอหมุนซ้ายหมุนขวาหาหนทางหนี และพยายามสอดส่องดูว่าเหตุการณ์อันน่าภาคภูมิใจนี้ มีใครเห็นแล้วบ้าง สุดท้ายกลับมีแต่ความผิดหวัง เมื่อพบว่าจุดที่เธอยืนอยู่ มันคือเส้นทางตัน ราวกับเพลงนั้นที่เธอชอบฟังนักหนา
..กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไป ก็ไปไม่เถิงงง...
" เมื่อคืนแค่ตบไม่ถึงกับปากแตกยังโดนเหวี่ยง คราวนี้แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี ..เฮ้อ งั้นลงไปนอนสวยๆ ในโลงก็แล้วกันเนอะไศเนอะ "
ก่อนจะตัดพ้อด้วยสีหน้าแสนเศร้า ต่างกับเจ้าของแจกัน ที่ตอนนี้นั่งขำหน้ากล้องเพราะสีหน้าของเธอ และเสียงบ่นเป็นภาษาไทย ทว่า ... จำใจต้องแสร้งนั่งนิ่ง ทำทีเคร่งขรึมเข้าไว้ เมื่อเธอเดินเข้ามา
" เอ่อ...สวัสดีค่ะ"
วินาทีแรกที่เจอถึงกับถอนสายบัว มาเฟียหนุ่มอยากจะขำสิ่งนี้ แต่กลับต้องเก็บอาเรา ทำได้เพียงทอดมองและนิ่งที่สุด
" เธอมาช้าไปนะ "
" คะ คือ..."
" มีอะไร "
" คุณคงได้ยินแล้ว "
หญิงสาว
