5 Temmuz, 2017
Gümüş, banyo yapıp epeyce rahatlamış bir şekilde odaya geri döndüğünde kapı çaldı. Vücuduna doladığı havluyu daha da sıkarak kapıya ilerledi. Kapının ardından ürkekçe seslendiğinde bir kadın, “Ben Elif teyzen kızım.” dedi.
Elif diye teyzesi yoktu, zaten teyzesi de yoktu. Kadının kim olduğunu tahmin edememiş, kapıyı açmamayı düşünürken, bir kez daha seslendiğinde el mahkum geri çekildi. Kapıyı çok az araladı. “Buyurun?” derken yalnız olduğunu görüp rahatlamıştı. Kadın çakır yeşili gözleriyle onu süzerken, kendinden emin bir şekilde hafifçe gülümsedi. Gözleriyle istediğini almadan gitmeyeceğini dillendirmişti. Kız mecburen geri çekilip kapıyı biraz daha araladı. İçeri girip de halini görünce kadının dudağında onun utancını katlayan anlayışlı bir gülümseme belirir gibi oldu.
