เมียคนเถื่อน!

พอรึเปล่า

"คะ?ให้เป็นแม่ของเด็กหรอคะ" เมโลดี้เอ่ยขึ้นเสียงดังอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินหลังจากที่ยอมอาบน้ำแต่งตัวไปร่วมรับประทานอาหารเช้าด้วยกันก่อนจะเอมิให้ครูที่มาสอนที่บ้านเธอก็ถูกพามายังห้องทำงานของร่างสูงพร้อมทั้งเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังก่อนจะเอ่ยคำนี้ออกมา

"หูตึงรึไงล่ะ" ศิลาเอ่ยเสียงเรียบเขาเองก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกถ้าไม่ติดว่ากลัวเอมิจะร้องไห้จนอกแตกตายก่อนสำหรับเขาเรื่องของเอมิมักจะมาก่อนอยู่เสมอ

"ตะแต่ว่า.."

"หนี้ของเธอฉันจะชดใช้ให้"

"คะ?คุณรู้เรื่องหนี้ของฉันได้ยังไง" เมโลดี้เอ่ยถามอย่างอึ้งๆ มองใบหน้าหล่อที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์เธอกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ก่อนจะยืนอยู่เงียบๆ แทน

"ถ้าตกลงก็เซ็น"

"แล้วถ้าไม่ตกล…ค่ะๆจะเซ็นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" เมโลดี้รีบคว้าปากกามาเซ็นทันทีเมื่อเจอสายตาดุของอีกฝ่ายเอาจริงๆ เขาก็เป็นคนเหมือนกันแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ก็ไม่รู้

"แค่1ปี เธอจะเป็นอิสระ ออกไป"

"ค่ะ" ร่างบางเดินออกมาจากห้องทันทีก่อนจะมีคนพาให้เดินกลับไปที่ห้องในระหว่างทางร่างบางก็ถือโอกาสดูนั่นนี่ไปด้วยและเธอก็ค้นพบว่าสิ่งที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่บ้านแต่มันคือคฤหาสน์เลยก็ว่าได้มีทั้งห้องทานอาหารที่มีทั้งห้องเล็กและห้องใหญ่มีทั้งห้องนั่งเล่นห้องดูหนังห้องสปาห้องออกกำลังกายรวมถึงสวนสนุกขนามย่อมๆ นั่นอีกเรียกได้ว่าจบครบในที่เดียวเลยก็ว่าได้

"พักผ่อนตามสบายเลยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ" เมโลดี้ก้มหัวเบาๆ ให้ป้าแม่บ้านที่แก่ว่าที่เดินมาส่งเธอร่างบางมองห้องที่ถูกตกแต่งด้วยของเรียบง่ายแต่มีครบทุกอย่างทั้งเตียงตู้เสื้อผ้าโต๊ะทำงานคอมพิวเตอร์แล้วก็ทีวีขนาดใหญ่ที่ตั้งเด่นเป็นสง่านั่นอีก

"กรี๊ดนี่มันกุดเช่อ อะนี่ก็แพนโดรี่ เห้ยนั่นหลุยส์ คิงคอง กรี๊ดทั้งหมดนี่มันของฉันหรอเนี่ย!" ร่างบางตาลุกวาวมองสิ่งของแบรนด์เนมตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ทุกอย่างถูกจัดเป็นสัดส่วนทั้งรองเท้าชุดเสื้อผ้าเครื่องประดับเครื่องสำอางค์

"ขอบคุณที่กระชากฉันขึ้นมาจากน้ำนะคะฮื่อ..หรือฉันควรขอบคุณไอช็อกโกบอลดี" ร่างบาเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะรีบปัดความคิดอื่นๆ ออกแล้วเอาแต่ชื่นชมกับของตรงหน้าอย่างหลงไหลแน่นอนว่าของพวกนี้เธอไ่ม่มีปัญญาซื้อมันหรอกลำพังแค่ใช้ชีวิตให้รอดในแต่ละวันด้วยเงิน300บาทยังยากเลย

ก๊อกๆๆ

"หม่าม้า" เมโลดี้หลุดออกจากภวังค์ก่อนจะเดินไปเปิดประตูทันทีพร้อมกับมองเด็กน้อยตรงหน้าที่ตอนนี้มีสถานะเป็นลูกของเธอไปเสียแล้ว

"มีอะไรคะเอมิ" เมโลดี้เอ่ยขึ้นพร้อมกับอุ้มเอมิขึ้นแนบอกก่อนจะพามานั่งบริเวณเตียงนอน

"หม่าม้าชอบทินี่มัย" เอมิเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ..ก็ชอบนะว่าแต่เอมิ ทำไมถึงเลือกพี่มาเป็นหม่าม้าล่ะ" เมโลดี้เอ่ยถามตามตรง

"เอมิชอบ หม่าม้าจ๋วย ใจดีซื้อกาหนมให้เอมิกิง" เอมิพูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างน่ารักแต่ร่างบางสัมผัสได้ถึงความเศ้ราบางอย่างได้ในประโยคหลัง

"ปะป๊าไม่ซื้อขนมให้เอมิเลยหรอ?" ร่างบางเบิกตาโตเมื่อเด็กน้อยตรงหน้าส่ายหัวเบาๆ

"ปะป๊าไม่มีเวงลา ปะป๊ายุ่ง"

"เห้ออ.." เมโลดี้ถอนหายใจออกมาเบาๆ เด็กวัยนี้ควรจะได้ลิ้มรสขนมหลากหลายอย่างสิไม่น่าล่ะตอนที่เธอซื้อขนมให้เอมิถึงดูมีความสุขมากขนาดนี้

"งั้นเดี๋ยวพี่เอ้ยเดี๋ยวหม่าม้าพาไปกินขนมดีมั้ยคะ?"ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเอมิฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจก่อนจะกระโดดดึ๋งๆ อย่างน่ารักจนเมโลดี้อดไม่ได้ที่จะจับเจ้าตัวมาสวมกอดพร้อมหอมแก้มอย่างรักใคร่

"ทำอะไร" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมองดูทั้งสองที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงก่อนที่เอมิจะเห็นเขาและรีบวิ่งเข้ามาหาทันที

"ป๊าบอกว่าอย่างวิ่งไงคะ" เมโลดี้แบะปากเบาๆ เมื่อได้ยินประโยคและน้ำเสียงสุดแสนนุ่มนวลออกมาจากปากของร่างสูงที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังหน้าตาดุบังคับให้เธอเซ็นเอกสารอยู่ลอมล่อแต่ก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ทันทีเมื่อร่างสูงกำลังจ้องเขาด้วยสายตาอาฆาตแค้นอยู่

"หม่าม้าจะพาเอมิไปซื้อกาหนม"

"หื้มม?" ศิลาเปรยตามองร่างเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างต้องการคำตอบ

"อะเอ่อ..คือว่าฉันเห็นว่าเอมิดูจะชอบกินขนมเลยจะพาไปซื้อขนมที่เด็กๆ..เขาชอบกินกัน" ร่างบางพูดไปทำตัวเลิ่กลักไปเพราะกลัวโดนคนตัวโตดุ

"มานี่" ศิลาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเมโลดี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะยอมเดินไปให้เขาดุหรือไม่ก็ตีเธอสักทีสองที

"พอรึเปล่า" เมโลดี้มองแบงค์สีเทาในมือจำนวนห้าใบด้วยสายตาอึ้งๆ แท้จริงแล้วเขาไม่ได้เรียกเธอมาด่าแต่เรียกให้มารีบตังเนี่ยหรอแถมยังมากเกินไปเสียอีก

"มันมากเกินไป.."

"ซื้อมาให้หมดนั่นแหละจะออกไปก็ไปบอกคนขับรถที่สำคัญ.." ร่างสูงโน้มตัวลงมาใกล้ๆ ใบหน้าสวยที่ตอนนี้กำลังตัวส่ันด้วยความกลัวจนรู้สึกได้ถึงความเกร็ง

"ดูแลเอมิดีๆ" ว่าจบก็ส่งเอมิมาให้เธออุ้มก่อนจะเดินออกไปทันที

"เย้ๆ ได้ไปซื้อกาหนมกะหม่าม้าด้วย"

"อ่าาเย้ๆ- -" เมโลดี้มองเอมิที่กระโดดดีใจไม่หยุดส่วนเธอนั้นตอนนี้คือสติหลุดเป็นที่เรียบร้อยแล้วคนอะไรช่างน่ากลัวเสียจริงถ้าให้เลือกว่าต้องอยู่กับผีสองต่อสองกับอยู่กับร่างสูงสองต่อสองแน่นอนว่าเธอขอยอมอยู่กับผีซะยังดีกว่า

เอ็นดูคุงพี่ให้ตังลูกกับเมียปลอมๆไปซื้อขนม5พันนะคะอยากได้บ้าง