รัสเซสเข้าใจในความหมายจากสายตาของฝนแก้ว หญิงสาวคงคิดว่าเขาไปโกหกเรื่องของเธอกับเขาให้บิดาเขาฟัง แม้เขาไม่ได้บอกทั้งหมด แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมรับกับผู้เป็นพ่อว่าเขานี่แหละที่เป็นคนขืนใจเธอไม่ใช่เธอขืนใจเขา อย่างที่เขาพยายามยัดเยียดข้อหานี้ให้เธอรับผิดชอบเขา
“ผมบอกพ่อไปด้วยนะว่าที่ได้พลาดท่าเสียทีดาร์ลิ้งไปก็เพราะดาร์ลิ้งขืนใจผม”
“กรี๊ดดดดดดด! ไอ้เด็กบ้า นายไปบอกพ่อนายได้ยังไงว่าฉันขะ...ขืนใจนายฮะ!”
ร่างเพรียวระหงถึงกับลุกขึ้นยืนอย่างโมโห เมื่อได้ฟังคำพูดของรัสเซส นี่มันเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรกัน ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าพูดจาโกหกกับพ่อตัวเอง หากเป็นอย่างที่เขาพูดจริง เธอก็ต้องเป็นคนผิดนะสิ ซ้ำยังถูกผู้ใหญ่มองไม่ดีอีก นี่เธอทำบาปทำกรรมอะไรไว้ ทำไมถึงมาเจอผู้ชายร้ายกาจ ชั่วร้ายเช่นนี้
“ฉันไปขืนใจนายเมื่อไหร่ นายต่างหากที่ข่มขืนฉัน”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ ยังไงผมก็เป็นของคุณแล้ว ห้ามทิ้งผมเด็ดขา
