เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำท่ามกลางถนนอันว่างเปล่า คณิณขับรถไปตามทางด้วยความรู้สึกที่โกรธตัวเอง
ปาลินหายไปจากชีวิตเขา ทุกช่องทางที่เขาเคยคิดว่าจะติดต่อเธอได้กลายเป็นความว่างเปล่า เธอบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของเขา พอใช้เบอร์ใหม่โทรไปเธอรู้ว่าเป็นเขาก็กดวางสายและบล็อกไปในที่สุด
ขนาดเขาซื้อบ้านของเธอเอาไว้ คิดว่าเธอจะมาพบเขาก็กลายเป็นว่าให้ทำทุกอย่างผ่านนายหน้าแทน เขาไม่มีโอกาสได้เจอหน้าเธอจนตอนนี้ก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้ว
เขาจอดรถที่หน้าบริษัทของครอบครัวอัญมณีไพศาลของครอบครัวยิหวา ปิลันธรทำงานอยู่ที่นี่ในฐานะว่าที่ลูกเขยที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า
เมื่อรู้ว่าคณิณมาถึง ปิลันธรไม่อยากจะมีเรื่องจึงยอมให้เขาเข้าพบ
“เธออยู่ไหน” เขาถามทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของปิลันธร
เจ้าของห้องเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร ดวงตาสงบนิ่งผิดกับท่าทางร้อนรนของผู้มาเยือน
“คิดว่าฉันจะบอกนายเ
