หลังจากวันที่ธีรัชเข้ามาติดต่อเรื่องงานออกแบบแก้ว ปาลินก็ได้พูดคุยกับเขามากขึ้น แม้จะไม่ได้เปิดใจเต็มที่ แต่เธอก็ยอมรับว่าเขาเป็นคนที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูสดใส
ธีรัชมักแวะเวียนมาหาเธอบ่อย ๆ บางครั้งเอากาแฟจากร้านของเขามาให้ บางครั้งก็มานั่งคุยเรื่องงานพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ
“ลินครับ พี่ขอพาลินไปดื่มกาแฟที่ร้านพี่สักครั้งได้ไหมครับ ลินจะได้ดูบรรยากาศจริง เผื่อจะมีไอเดียอะไรเสนอพี่”
“ไปดื่มกาแฟเหรอคะ” ปาลินเงยหน้าจากร่างแบบในสมุดสเก็ตช์ของเธอ
“ใช่ครับ ลูกค้าพี่มีรสนิยมหลากหลาย พี่อยากให้คุณช่วยดูว่ากาแฟของพี่เข้ากับลายแก้วที่ลินออกแบบไหม” ธีรัชยิ้ม
“ถือว่าเป็นงานต่อเนื่องจากโปรเจกต์นี้”
“ร้านอื่นเข้าออกแบบลายแก้วลายเดียวใช้ทั้งร้าน แต่พี่ธีจะให้ออกแบบลายแก้วตามรสชาติกาแฟในร้าน นี่กลัวลินไม่มีงานเหรอคะ” ปาลินหัวเราะออกมาเบา ๆ
“คงงั้นมั้งครับ” ธีรัชหัวเราะเบา ๆ เขาไม่อยา
