CHAPTER 43
ANDREA POV
MULA ng maging kaibigan ko si Pablo ilang araw na ang nakaraan lagi nalang itong nasa pad ko kasama ang anak kong agad nitong nakapalagayan ng loob. Kahit papano natutuwa rin ako sa presensiya nito. Magaan kausap si Pablo--may ilan na rin akong mga bagay na napag-alaman sa kaniya tulad nalang ng pagiging magaling nito sa gitara at sa pagkanta.
"Hindi ka ba talaga sasali sa amin?" tanong nito habang hinahanda nila ang mga laruan na gagamitin nila sa paboritong laro ng anak ko sa pagawa ng lego. Umiling-iling ako bilang tugon sa mga ito-- wala ako sa mood bukod sa bahagya na naman ang pagsakit ng ulo ko. Naisip ko nga nakailang gamot na rin ako , pero hindi pa rin natatanggal. Ayaw ko naman matulog at baka lalong sumakit lang.
"Hayaan na natin si mama, Tito." Tumi
