ตอนที่ 41 : ไม่ได้รู้สึกอะไร
ดวงตากลมโตมองไปรอบห้องทำงานขนาดใหญ่ ทุกอย่างยังดูใหม่เหมือนกับไม่เคยใช้งาน ของทุกอย่างจัดเป็นระเบียบทุกตารางนิ้ว สไตล์การตกแต่งเน้นคุมโทนดำ ขาว และเทา เป็นสไตล์ที่เธอเริ่มคุ้นชิน ของทุกชิ้นถูกตกแต่งให้เข้ากับพื้นที่แต่ไม่ได้เยอะจนล้น ทำให้ห้องดูโปร่งโล่งและสบายตา รับกับกระจกบานใหญ่ที่เห็นวิวเมืองหนึ่งร้อยแปดสิบองศา
ดอกไม้ช่อโตถูกวางลงบนโต๊ะกระจกอย่างเบามือเพราะกลัวมีรอยช้ำก่อนจะเงยขึ้นมามองบรรยากาศรอบห้องอีกครั้ง บริษัทนี้ดีกว่าบริษัทของพ่อเธอหลายอย่าง ทั้งจำนวนพนักงาน ขนาดของบริษัท ไม่แปลกใจที่พ่ออยากร่วมงานกับบริษัทนี้ ถึงแม้คนคนนั้นจะนิสัยแย่ก็ตาม
เจโฮปเดินไปนั่งที่เก้าอี้หนังราคาแพงหลักหมื่นที่คัดสรรมาโดยเฉพาะเพื่อรองรับสรีระ แผ่นหลังแกร่งเอนกายพิงกับเบาะหนังและทอดสายตามองคนที่ยืนซื่อบื้ออยู่ไม่ไกล
"มาเป็นเลขาไม่ได้ให้มาเชยชมห้องทำงานของฉัน"
"เฮ้อ.
