พันธนาการรักนายพายัพ

ณลิน

ณ บ้านหลังใหญ่ที่ร่ายล้อมด้วยบ้านหลังเล็กหลังน้อยในบริเวณรั้วบ้านเดียวกันที่ตั้งอยู่นอกเมือง

ณลินหลานสาวคนโตของบ้านที่มีอาชีพเป็นนางแบบอิสระแถวหน้าของเมืองไทยกำลังเดินออกจากบ้านพักหลังเล็กของตัวเองที่อยู่ห่างจากบ้านพักหลังอื่นๆของบรรดาลูกๆของคุณยายของเธอ เพื่อจะออกไปตักบาตรที่ตรงหน้าบ้าน

ด้วยวันนี้เป็นวันหยุดและเธอมีแรงพอที่จะฝืนร่างกายให้ลุกขึ้นมาในตอนเช้าได้ไหว

ในมือก็มีขนมที่ตั้งใจซื้อมาตั้งแต่เมื่อคืนถือติดมือมาด้วยเพราะอยากจะใส่บาตรไปให้พ่อกับแม่ที่ลาจากโลกใบนี้ไปแล้ว

“สวัสดีค่ะคุณยาย”

เธอเดินถึงตรงหน้าบ้านที่คุณยายกำลังรอใส่บาตรอยู่ ก็ยกมือขึ้นไหว้ทักทายเหมือนกับในทุกๆครั้งที่ได้เจอ

แล้วหญิงสาวที่ยังอยู่ในชุดนอนแต่ใส่เสื้อคลุมทับเอาไว้ก็ถอยหลังไปยืนอยู่ด้านหลังของผู้เป็นยาย

ทำตามขนบธรรมเนียมปฏิบัติที่คุณยายของเธอถือนักถือหนา ว่าไม่ให้ผู้น้อยไปยืนบังบารมีท่านตอนจะใส่บาตร

“ฉันอยากจะเขี่ยแกออกจากบ้านไปนักพวกชอบทำงามหน้า”

คุณหญิงไขศรีหันใบหน้าที่ยังคงสวยราวกับคนอายุห้าสิบต้นๆแต่จริงๆแล้วอายุของเธอย่างเข้าหลักเจ็ดแล้วไปมองหลานสาวคนโตของบ้าน

เหยียดสายตามองไปอย่างดูถูกเหยียดหยามด้วยเธอเพิ่งจะได้เห็นหลานสาวคนนี้ไปแก้ผ้าถ่ายรูปแลกเงินมา

ช่างเป็นการทำอะไรที่ต่ำนัก นำพาวงศ์ตระกูลแสนสูงส่งของเธอลงเปื้อนดินอีกจนได้

เธออยากจะขับไล่หลานสาวคนนี้ไปนัก ถ้าไม่ติดเรื่องพินัยกรรมของสามีที่ทำเอาไว้ก่อนจะตาย

“ก็รีบเขี่ยเลยสิคะ ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก”

ณลินเข้าต่อปากต่อคำกับผู้เป็นยายอย่างไม่มียอมด้วยเธอถือไพ่เหนือกว่าคนทั้งบ้านหลังนี้

เธอไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ใครว่ามาเธอก็ว่ากลับไปอย่างไม่มียอม

“คนอย่างแกมันจะไปไหนรอด คงหนีไม่พ้นต้องฆ่าตัวตายเหมือนแม่ของแกหรอก”

คุณหญิงไขศรีถึงกับเลือดขึ้นหน้าที่ถูกหลานสาวที่เธอแสนชังพูดตอบกลับมา เธอถึงกับตวาดหลานสาวกลับไป

ทั้งทีตั้งใจออกมาทำบุญแท้ๆแต่กลับต้องทำบาปก่อนกับหลานสาวที่สอนให้ได้ดีแต่ไม่ได้ดีอย่างณลิน

“คุณยาย”

ณลินถึงกับโมโหเลือดขึ้นหน้าเช่นกันที่ถูกต่อว่ากลับมาแบบนั้น ร่างบางขยับเดินหน้าพร้อมกับกำมือแน่นเข้าไปหาคนเป็นยาย

เธอบอกออกไปกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาคิดว่าแม่ของเธออีกด้วยเรื่องที่ไม่จริงแบบนั้น

“พี่ณิอย่าค่ะ”

วาสิตาหลานสาวคนเล็กของบ้านที่เดินลงมาจากบ้านหลังใหญ่ที่คุณยายของเธอให้เธอเข้ามาอยู่ด้วยพอดี

รีบวิ่งเข้าไปกอดรั้งร่างบางของณลินผู้เป็นลูกสาวของผู้เป็นป้าเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแต่เช้า

“มาตรงเวลาพอดีเลยนะแม่คนแสนดี”

ณลินหันไปตวาดลั่นใส่วาสิตาผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวแต่เธอไม่เคยรับเป็นน้องสาวนั้น

พร้อมในใจที่ยังโกรธเคืองผู้เป็นยายอยู่มากและอยากจะเข้าไปเอาคืนอยู่ตลอดเวลา

“พูดจากับน้องให้มันดีๆหน่อย อย่าเอาสันดานของพ่อแกมาใช้ให้มันเยอะนัก”

คุณหญิงไขศรีเหลืออดกับพฤติกรรมของหลานสาวถึงกับตวาดเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก

พร้อมกับพูดจาแรงๆถึงบุพการีของหลานสาวคนนี้ไปด้วยเพราะควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

“อุ้ย ขอโทษนะคะ พอดีสันดานของคุณพ่อมันกระตุกลงมือพอดีเลย ขอตัวไปล้างมือก่อนนะคะ”

ณลินถอดหายใจแรงๆทิ้งสองสามทีเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา ไม่ให้ร้อนไปตามอารมณ์ของผู้เป็นยาย และเธอก็สลัดแขนของน้องสาวที่เธอแสนเกลียดออกจากตัว

และสองมือของเธอก็เข้าไปผลักข้าวและกับข้าวที่ผู้เป็นยายของเธอเตรียมเอามาใส่บาตรให้ตกจากโต๊ะไม้เล็กๆ

ทุกอย่างเทกระจาดลงมากระจายอยู่ที่พื้นในพริบตาตามแรงมือของหญิงสาว

พร้อมกับคำขอโทษที่แสร้งพูดขึ้นราวกับคนรู้สึกผิดของเธอ แล้วเธอก็เดินกลับบ้านพักที่อยู่ด้านหลังสุดไป

“ยายณิ นางเด็กเหลือขอ”

ไขศรีตะเบ็งเสียงด่าทอหลานสาวเหลือขอของเธอดังลั่นบ้านจนเสียงนั้นดังข้ามถนนไปถึงไหนต่อไหน

“คุณยาย”

ร่างกายที่ค่อนข้างชราภาพของไขศรีทรุดฮวบลงกับพื้น วาสิตารีบวิ่งเข้ารับร่างนั้นเอาไว้ พร้อมกับร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

“ช่วยด้วยค่ะคุณยายเป็นลม ช่วยด้วย”

แล้วพอหญิงสาวที่ยังอยู่ในวัยนักศึกษาปีสี่ก็เรียกให้คนในบ้านเข้ามาช่วยคุณยายของเธอ

“ตายแล้ว คุณท่าน”

สุดาแม่บ้านคนเก่าคนแก่ของบ้านรีบวิ่งออกมาตามเสียงเรียกของผู้เป็นเจ้านาย

ถึงกับตกอกตกใจอุทานอะไรออกมามากมายเมื่อเห็นว่าคุณหญิงที่ทำงานรับใช้กันมานานลงไปนอนอยู่ที่พื้น

“ป้าดารีบไปเอายาดมมาให้หน่อยค่ะ”

วาสิตาที่มีสติมากกว่าใครในตอนนี้รีบบ่งการบอกให้ผู้ที่สูงวัยกว่าที่อยู่ในอาการช็อกว่าต้องทำอะไรบ้าง ก่อนที่อาการของคุณยายของเธอจะแย่ไปกว่านี้

“ค่ะๆ”

สุดารีบวิ่งกลับเข้าไปภายในบ้านเพื่อไปหายาดม และไปตามคนอื่นๆมาช่วยผู้เป็นเจ้านาย

“พี่ชูครีมค่ะ ช่วยตอบรับงานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำที่ติดต่อเข้ามาอีกงานให้ด้วยนะคะ”

ณลินที่พอถึงบ้านพักส่วนตัวก็รีบโทรหาผู้จัดการส่วนตัวของเธอในทันทีเพื่อให้เขารับงานที่ติดต่อเข้ามาให้

“ได้ค่ะ แต่เอ๊ะทำไม่เปลี่ยนใจเร็วจัง เมื่อตะกี้ยังตอบปฏิเสธพี่อยู่เลย”

ชูครีมสาวประเภทสองที่ดูแลรับงานให้กับหญิงสาวมาตั้งแต่เธอยังเรียนอยู่มหาลัยตกปากรับคำทันทีตามสไตล์ของเธอ

แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยเพราะหญิงสาวเพิ่งจะบอกปัดงานนี้ไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนนี้เอง นี่เธอยังไม่ทันได้ติดต่อตอบทางนู้นเลย หญิงสาวก็เกิดเปลี่ยนใจแล้วเหรอ

“มันน่าสนุกดีนะคะ ไม่มีอะไรหรอก”

ณลินรีบกดวางสายไปในทันทีเพราะไม่อยากตอบอะไรมาก แล้วก็มายืนตรงหน้าต่างของบ้านเพื่อมองออกไปดูความวุ่นวายตรงหน้าบ้านที่ทุกคนกำลังวิ่งวุ่นช่วยคุณหญิงไขศรีกันอยู่

ช่างเป็นภาพที่น่าสนุกจริงๆ และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอรับงานนั้น เพราะคุณหญิงไขศรีจะได้เป็นลมให้ลูกหลานได้เข้าดูแลอีก โทษฐานที่มาว่าพ่อกับแม่ของเธอก่อน