Öldür!
Öldür!
Öldür!
Zihninde susmayan ses yankılanmaya devam ediyordu. Bütün ömrünce annesinin sesiyle dolaşmıştı. Onun söylediklerini kendine görev bilmişti. Dünyaya geldiği gün babası ölmüştü bu hayata doğma nedeni belliydi; babasının kanını temizlemek! Annesi her gün bu sözleri itinayla söylemiş benliğine yer edindirmişti.
Aldığı her nefesle düşündüğü tek şey acı çektirmek, kurşun sıkmaktı. Yıkmayı öğrenmişti ama birleştirmeyi öğrenememişti. Ağlatmayı biliyordu ama güldürmekten bihaberdi. Acı çektirmek onun diliydi merhem olmaksa yüreğine uzak kalmıştı.
Silahı elinde önünde diz çökmüş gözyaşları içindeki genç kıza bakıyordu. Bugün ayıkken göğsünde ağlayarak teselli arayan karısını sarhoşken öldürmek üzereydi.
Öldürünce bitecek miydi? Her gün dinlemekten yorulduğu sesten kurtulaca
