Yürümeye devam ederlerken kocası adımlarını durdurunca Özleyiş’de durmuştu. Seymen omzuna yasladığı tüfeğin namlusunu gördüğü hedefe doğrulttu. Bakışları odaklandığında kanat çırparak uzaklaşmak isteyen kekliğe doğru tetiğe bastı.
Dağların sertliğinde yankılanan sesle küçük beden yere düştü. Yüzünde hedefini vurmanın gülümsemesi belirirken karısının gördüğü manzarayla gözleri dolmuştu. ‘’Burada bekle.’’ diyen Seymen kekliği düştüğü kayalıktan almak için tüfeğini omzuna atıp taşlık yere doğru tırmanmaya başladı. Adımlarını ustalıkla atıyordu. Dengesi sağlamdı.
İnce ayaklarından tuttuğu kuşla çok geçmeden geri döndü. Tuttuğu ayakları belindeki kemere sıkıştırıp bıraktı.
‘’Çok canisin.’’ dedi Özleyiş.
‘’Canilik dediğin şey yiyeceğimizi avlamam. Yürümeye devam et bir taneyle karın doymaz.’
