Aradan bir hafta daha geçmişti. Özleyiş Arhan’ın henüz çekteki değişen tarihi fark etmediğini sessiz oluşlarından anlayabiliyordu. Gün içinde kocasıyla fabrikada oluyordu ama burada yapılacak pek iş kalmadığından genelde bilgisayar karşısında annesine yardım edip kendi işleriyle ilgileniyordu. Seymen’in karşısına çıkmadıkça da yaptıkları göze batmıyordu.
Kocasının odada tek olduğunu bildiği bir anda yanına gitti. ‘’Konuşabilir miyiz?’’ dedi.
Seymen bakışlarını odaya giren karısına çevirmişti. ‘’Yine hangi muhteşem olmayan fikrinle ilgili konuşacaksın?’’
‘’Kuaföre gitmeme izin verip vermeyeceğini merak ediyordum.’’
‘’Ne işin var kuaförde otur oturduğun yerde!’’ Önündeki işe dönecekken Özleyiş yanına yaklaştı.
‘’Seymen her şey senin istediğin gibi oluyor ama kadın olduğumu yok sayma. Ku
