คิรากรใช้ความพยายามของตัวเองเปิดประตูแล้วอุ้มเจ้าสาวเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเธอที่เขาเตรียมไว้ให้ ซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนของไออุ่นและอยู่เยื้องกับห้องนอนของเขา ระหว่างทางไม่กี่ก้าวที่เดินมา เขาแอบคิดไว้ในใจว่า ถ้าเธอดิ้นรน กรีดร้อง หรือตบตีเขา เขาจะยอมทนเจ็บปวดกับความต้องการของตัวเองและปล่อยเธอไป แต่เธอก็ไม่ได้ทำอย่างที่เขาคิด เธอยอมให้เขาอุ้มเข้ามาในห้องนอน กระทั่งเขาปล่อยตัวเธอให้ยืนบนพื้นไม้ปาร์เกต์ขัดมัน เธอก็ยังยืนก้มหน้ามองอกเสื้อเขาอย่างเงียบงัน
“คิดอะไรอยู่” ปลายนิ้วแข็งแรงจับปลายคางเล็กมนเชิดขึ้นแล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมใสด้วยแววตาที่เป็นประกายเจิดจ้า เขาไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อน ตั้งแต่ได้จูบเธอครั้งแรกเมื่อหลายวันก่อน เขาก็ไม่เคยหยุดความต้องการที่จะครอบครองทั้งหมดของตัวเธอได้แม้แต่วินาทีเดียว
“เปล่าค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแผ่ว ทั้งที่ความนึกคิดตีกันยุ่งเหยิงอยู
