หลังจากศรียุดากับแก้วกลับไปแล้ว คิรากรก็หายไปกับดานิกานานร่วมชั่วโมงจนไออุ่นถามหา
“คุณพ่อหายไปไหนคะแม่เอิงขา”
“คุณพ่อลงไปคุยกับน้าพายที่ร้านกาแฟข้างล่างค่ะ อีกแป๊บเดียวเดี๋ยวคุณพ่อก็ขึ้นมาแล้วนะคะ” อลีนาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงตอบคำถามเด็กหญิงด้วยคำตอบเดิมเป็นครั้งที่ห้าอย่างใจเย็นเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ในใจกำลังกระวนกระวายอยู่ไม่สุข หญิงสาวบอกตัวเองว่าเธอไม่ได้หึงหวง เพราะรู้ตัวว่ายังไม่มีสิทธิ์ถึงขั้นนั้น แต่พอคิดถึงคำพูดที่สนิทสนมและสายตาที่คิรากรกับดานิกามองกันก็อดคิดมากไม่ได้
“ไม่แป๊บค่ะ” ไออุ่นแย้งเสียงเบา หน้ามุ่ย ปกติเวลาจะเข้านอนคุณพ่อต้องอยู่กับเธอเสมอ “ไออุ่นอยากให้คุณพ่อเล่านิทานให้ฟัง”
“แม่เอิงเล่าให้หนูฟังตั้งสองเรื่องแล้ว ยังอยากฟังอีกเหรอคะ” หญิงสาวยิ้มเอ็นดูเด็กไม่ยอมนอนทั้งที่ตาปรือจนแทบลืมไม่ขึ้น แต่คงเป็นเพราะความเคยชินที่ต้องมีคุณพ่อส่งเข้านอนทุกคืนเธอจึงร
