เสียงปืนดังต่อเนื่อง เรียกได้ว่าทุกวินาที แทบเผลอไม่ได้ หญิงสาวหมอบตามที่เขาสั่ง แต่กระนั้นยังกลัวอยู่ดี ในหัวจินตนาการไปต่างๆนาๆหากถูกกระสุนเจาะเข้าสมองความเจ็บจะเป็นอย่างไร
จนกระทั่ง...
รถจอดดับเครื่องยนต์สนิท ประตูฝั่งเธอถูกเปิดออก ไม่ทันที่เธอจะได้ถาม ไม่ใช่สิ ไม่ทันที่เธอจะหายมึนด้วยซ้ำ ต้นแขนขวากลับถูกฉวยแล้วกระชากออกไป
ความเจ็บตรงจุดที่ถูกบีบกับความยุ่งเหยิง ไม่ว่าจะเป็นชายกระโปรงลากพื้นหรือรองเท้าส้นสูง เหมือนจะไม่ใช่ปัญหาของเขาสักเท่าไหร่
เขายังคงลาก กลายเป็นเธอที่เป็นฝ่ายจะต้องจัดการมันด้วยตัวเองแทน หญิงสาวจำใจต้องถอดรองเท้าออกให้เหลือแค่เท้าเปล่า และถกชายกระโปรงสูงเหนือเข่า เพื่อให้วิ่งตามเขาให้ถนัดมากยิ่งขึ้น
กว่าสมองเธอจะจูลทุกอย่างได้สำเร็จ ก็ตอนหยุดวิ่ง หันมองไปรอบๆแล้วพบว่ามันได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว
เธอไม่ได้อยู่บนยานพาหนะกลางป่าใหญ่ที่วิ่งเร็วระดับติดเทอร์โบ พร้อมกระสุนน
