ในห้องที่เงียบเชียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ถูกตั้งองศาน้อยกว่ามาตรฐาน มีคนสองคนซึ่งนอนกันคนละเตียง ร่างบางเป็นฝ่ายขยับตัวก่อน จนกระทั่งลืมตาตื่นขึ้นมา
เดมีรู้สึกปวดหัวแทบจะระเบิด กว่าจะทันสังเกตสิ่งรอบตัว ก็รอให้อีกคนขยับตัวซะก่อน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะตื่นทันที ร่างสูงเพียงขยับตัวเปลี่ยนท่านอนเฉยๆ ทว่า วินาทีนั้นร่างที่นิ่งกว่าคงเป็นเดมีไปแล้ว
หญิงสาวถึงกับงง เธอนั่งค้างอยู่นาน ก่อนกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก เมื่อจำอะไรไม่ได้สักอย่าง และทำอะไรไม่ถูก
สาวเจ้านึกข้ามไปถึง ตอนเขาตื่นแล้วมาเกรี้ยวกราดใส่เธออีก
" ทำไงดี.."
เธอพึมพำ มองมือทั้งสองที่หลุดจากการพันธการไม่ได้ล่ามโซ่แล้ว ทว่า กลับต้องมาตกใจกับเสื้อผ้าที่ใส่อยู่แทน
" หมายความว่า.."
"อยู่ที่เดิมตรงนั้นแหละ เธอหนีไปไหนไม่ได้หรอก "
กับเสียงทุ้มนี้ที่ทำเธอสะดุ้งหันไปตามเสียง
เขายังคงนอนอยู่ที่เดิม แถมตายังคงปิดสนิท
"
