''ช่วงนี้ ระหว่างอยู่ที่นี่ เป็นผู้หญิงของฉันไปก่อนนะ '
หญิงสาวเบิกตาโพลง ตกใจจนเผลอผลักเขาออก แต่เรี่ยวแรงที่มี หาตอบสนองเธอไม่ เหมือนยิ่งยุให้เขารวบตัวเธอแน่นเข้าไปอีก พร้อมคางเกยกลางหัวทุย
" ปล่อยนะ ฉันอึดอัด "
เธอเหวใส่เสียงอู้อี้ ดิ้นขลุกขลักอยู่ในทรวงอก ต่างกับเขาคนแกล้ง ที่ยกยิ้มอย่างสนุก ทั้งที่ตานั้นปิดสนิท
" ก็บอกไปแล้วไง ว่าขออยู่แบบนี้สักพัก ฉันเหนื่อย เข้าใจยากตรงไหน? "
" ถ้าการกอดทำคุณหายเหนื่อย ทำไมไม่ไปกอดหมอนข้างล่ะคะ"
" ฮ่าๆๆ มันเหมือนกันที่ไหนเล่า "
แมททริกแหงนคอหัวเราะเสียงดังลั่น หลังได้ยินประโยคเปิ่นๆของเธอ ยอมปล่อยท่อนแขนหลวมชั่วคราว เพื่อก้มลงไปมองหน้า แล้วกระชับเข้าไปใหม่
แน่นอน สถานการณ์ตอนนี้กำลังทำเธองง และรู้สึกประหม่าในเวลาเดียวกัน
จริงอยู่คนเพิ่งตื่นหลังพบฝันร้ายมีบ้างมักจะเบลอ แต่คงไม่เท่าเขา ..ในตอนนี้
อ้อมกอดที่เขามอบให้ ในความรู้สึกของเธอ มันไม่
