"มี่ก็แค่อยากรู้ แต่ถ้าพี่ตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร "
เสียงใสเอ่ย หลังรอคนตอบอยู่นาน หล่อนเหมือนอึดอัดใจที่จะบอก เธอเลยหาทางออกให้ ด้วยสีหน้ายังอมยิ้มคงเดิม ไม่ได้แสดงออกถึงความไม่พอใจแต่อย่างใด
" เรื่องนี้...นายหญิงถามนายท่านจะดีกว่านะคะ "
ต่างจากหล่อนที่เหมือนจะกระอักกระอ่วน
" นายยงนายหญิง นายเทิ่นนายท่านอะไรกันเล่า จาดีอ่ะ ชอบพูดเหมือนมี่เป็นเจ้าหญิง จะอ้วกนะ "
หญิงสาวบ่นอุบ ทั้งที่สายตายังคงจ้องไหมพรมในมือ แล้วถักทอต่อ นั่นทำคนเห็นอย่างจาดี เลี่ยงหลุดยิ้มไม่ได้ ถึงว่านายของเธอ หลงเสน่ห์มากมายนัก
" นายหญิงเองก็ไม่ควรแทนชื่อกับจาดีนะคะ จาดีเป็นแค่คนรับใช้ ถ้านายท่านได้ยิน.."
" ก็คนเหมือนกันล่ะน่า " เดมีช้อนตาขึ้น พลางโน้มตัวเข้ามาใกล้ " นี่..จาดี เธอรู้รึเปล่า การพูดเนี่ย มันสามารถเปลี่ยนแปลงเส้นทางของคนได้เลยนะ "
ก่อนจะยิ้มทะเล้น โยกคอไปมา
" ยังไงคะ จาดีไม่เข้าใจ "
"เอ้า ก็ถ้าพูดน้
