เหตุการณ์สงบพร้อมความรู้สึกในเวลาเที่ยงคืน เมื่อเดมีออกมาจากห้องแต่งตัว และพบว่าเขาไม่อยู่แล้ว มีเพียงที่นอนยับยู่ยี่ กับผ้านวมเลิกขึ้นคาไว้เท่านั้น
หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคล่ง อุตส่าห์วิตกกังวล จะต้องทำยังไงหากเสื้อที่เธอเลือก เขาเห็นแล้วไม่พอใจ
ใช่ เขาอาจจะเป็นคนขี้หวงของก็ได้ใครจะไปรู้
แต่พอเห็นว่าเขาไม่อยู่ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง คราวนี้เป็นหน้าที่ของสมองที่มันชอบคิดมากก็ยิ่งคิดมากเข้าไปอีก หลังถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวตามลำพัง
" หายไปไหนของเขานะ "
เธอพึมพำพร้อมเลิกผ้านวมอีกฝั่งเตรียมจะนอน ก่อนส่ายหัวไล่ความคิด เมื่อรู้ตัวว่า ไม่ควรไปสนใจเขา
สิ่งที่มันสำคัญสูงสุดในตอนนี้ เธอควรจะหาทางออกก่อนจะดีกว่า
ใช่ เธอควรหนี!
เดมีนั่งนิ่งอยู่อึดใจหนึ่ง อยากจะติดต่อหาเขา คนที่เอาเพชรไป ซึ่งกว่าใจจะกล้าพอ ก็กินเวลาไปหลายนาทีแล้ว
และเมื่อตัดสินใจโทรจริงๆ ปรากฏว่า...
+ หมายเลขที่ท่านเรี
