ห้องประชุมกว้างพอๆกับห้องโถง ที่เมื่อสิบนาทีก่อนหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด และตึงเครียดที่มีทุกๆสองนาที กว่าจะกลับมาสู่สภาพเดิมหลังเหลือเพียงพวกเขา ก็ต้องรอให้จบการประชุมกันก่อน
เรกาโด สังเกตุเห็นใครคนนึงนั่งไม่ค่อยจะติด เขามีอาการร้อนรนค่อนข้างเปิดเผย จึงจะยกยิ้มที่มุมปากแล้วหันไปหาแนวร่วมข้างๆ
เวเดโน่ส่ายศีรษะ พลางยักคิ้วกลับมาเป็นอันว่าตกลง
" โอเค พอแค่นี้ก่อน วันนี้กูมีนัดทานข้าวกับเมียที่บ้านว่ะ "
เรกาโดเอ่ย พร้อมทำทีหุนหันเก็บข้าวของ ก่อนจะขยิบตาให้ซันดรู ผู้สมองช้าสุดในเรื่องแบบนี้
" อ่าวไหนว่าจะไป... อ่า~ อ่อ โอเค งั้นขับรถดีๆ "
แน่นอน คนถูกตุ๋นอย่างแมททริกได้แต่นั่งงง ทว่าเลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ เขายกข้อมือขึ้นดูเวลา พร้อมพยักหน้าให้
" โอเค ตามนั้น งั้นกูไปล่ะ "
และทิ้งท้ายประโยคนี้เอาไว้ ที่ทำให้ทุกคนกลั้นขำ ก่อนจะปลีกตัวออกไป
" คิดว่าเธออยู่ที่ไหน "
" จะอยู่ที่ไหนได้ล่ะ
