5|GÖREV
821 Words
Sabah olduğunda Eray çoktan gitmişti. Kendisi olmasa da yastığımın hemen yanında bir buket kırmızı gül ve kanla kaplı bıçak vardı.
İç çekip buketi aldım ve vazoya koydum.
Sude'nin hazırladığı kahvaltıyı sakince yerken diğer yandan da bugün yapmam gerekenleri dinliyordum.
İlginçtir ki bu bir ilkti. Eray'ın benden istediği şeyler vardı. Belki de bu onun güven testi falandı. Bana asla inanmadığını biliyordum. Taktik değiştirdiğimi kesinlikle anlamıştı. Ama oyun oynadığımı asla anlamayacaktı.
Deri pantolonumun üzerine kırmızı renkli, saten bir gömlek giydim. Vücudum hala berbat halde olduğu için her yerimi kapatmak zorundaydım.
Sude'nin yaptığı makyajdan sonra takılarımı taktım ve deri ceketimi giyerek bana eşlik eden üç korumayla evden ayrıldım.
İlk durağım ondan para çalan adama giderek bunu itiraf ettirmek, sonrasında da öldürmekti.
"Yenge." Melih kapımı açtığında Sinan sağ tarafıma geldi.
"Alpay Tuna, ufak adam basit iş."
"Hemen arkandayız." Dedi Cahit.
"Sorun çıkmayacak." Dedim sadece.
Bize açılan yoldan içeri girerken etrafta sadece dört kişi görmüştüm. Melih odada benim yanımda kalırken Sinan ve Cahit dışarıdaydı. Alpay denen adamın korumasıyla beraber odada dört kişiydik.
"Hoşgeldiniz efendim. Eray Bey geleceğiniz bilgisini vermişti." Dedi adam takım elbisesini düzeltirken."Size ne ikram edebilirim?"
Göz ucuyla etrafa bakındım. Bir tane güvenlik kamerası vardı. Bu adama itiraf ettirmek için elimdeki tek seçenek güzel bir tiyatro sahnelemekti.
"Başbaşa konuşmak isterim." Dedim Alpay'a eğilerek.
Adam bu sözümde anlam arasa da korumaları göndererek bizi yalnız bıraktı.
Eray'ın bu kahrolası kameradan beni izlediğine adım gibi emindim.
"Yardıma ihtiyacım var Alpay. Vaktim kısıtlı." Diyerek hemen söze girdim. Yüzüme yerleştirdiğim acı ve korku dolu ifadeye bedenim zaten alışıktı. "Bunu Eray'dan gizli tutabilir misin?"
Alpay gözlerini kocaman açarken yutkunma sesi odada yankılandı. "Ne demek istiyorsunuz-"
"Lütfen Alpay..." Ellerine uzandım ve gözlerimle ona yalvarmaya devam ettim. Bana ayak uydurarak hemen dolmaya başlamışlardı. "Biliyorum. Sen de o pisliği sevmiyorsun. Yanlış mıyım?" Hala şok içinde bana bakıyordu ve muhtemelen bu deli kadın ne diyor diye düşünüyordu. Hadi bakalım Alpay, hodri meydan. Ayağa kalkıp beyaz gömleğimi sıyırarak onu dehşete düşüren bir şey yapıp; sırtımı gösterdim."O hasta herifin teki! Gerçekten ona mı çalışıyorsun?!"
"Bunu size-" Dedi ama devamını getiremedi. Gözlerindeki ifade korkunçtu.
"Evet. Eray yaptı. Beni seven adam bunu yapıyorsa size neler yapacağını bir düşün." Üzerimi düzeltip karşısına oturdum ve yıkılmış bir şekilde omuzlarımı düşürdüm. "Onu gebertmem lazım. Bana yardım edecek birilerini arıyorum ama bir tek sana güvenebilirim. Tanıdıkların olmalı..."
Hadi...Hadi, Alpay...
"Ben." Dedi şaşkınlıkla ve beklediğimden daha kısa sürede itiraf etti. "Bunun için uğraşıyorum."
Bak sen, bakalım altından başka neler çıkacak?
"Ben onun en yakınıyım. Sana bilgi sağlayabilirim. Yeter ki beni de yanınıza alın."
"Tamam, sakin ol Liyana." Ah, deli pezevenk. Hemen samimiyete kanıp adımla hitap etmeye başladı ve ellerini elimin üzerine koyup orayı okşadı. "Asilkan'ları tanıyor olmalısın. Onlarla bir anlaşma yaptım. Seni de kurtarabiliriz."
Ah, sikeyim. Hayır. Ulaş Asilkan. Ucu hemen ona çıkmalı mıydı?
"Bana silahını ver." Dedim aceleyle ayağa kalkarken.
"Ne?" Gözle görülür bir panik tüm bedenine sarıldı.
"Çabuk ol. Kamerayı vuracağım."
"Adamların-"
"Onları da vuracağım! Ver şunu, vaktimiz az!"
Ciddiyetime inanarak silahı bana verdiğinde kaldırdım ve kameraya doğrulttum. "Duydun mu sevgilim? Her şeyi öttürdüm." Alpay anlamsız bir ifadeyle bana bakarken silahın namlusunu yüzüne çevirdim ve hiçbir pişmanlık hissetmeden kafasına sıktım.
✶
Alpay'ın mekanındaki herkesi temizledikten sonra Sinan bana bir buket gül, Melih'de zarf verdi. Ruh hastasının yanında buket taşıtması da ayrı bir şeydi.
"Zarfta söyleneni yapacağız." Dedi Cahit. "Sizden talimat bekliyoruz."
"Dışarıda bekleyin." Dedim ve kapıyı kapatıp zarfı açtım.
'İçlerinden biri hain. Onu bul.'
Siktir.
Bu adamlardan üçü de senelerdir içimizde olan kişilerdi.
Zarfı kapatıp cebime koyduktan sonra onlara baktım. Pekala, Liyana. Bunca zamandır Eray'ın yanındasın. Bunu kesinlikle bulman gerek...
Cama tıklattığımda birisi yanıma, diğer ikisi de öne yerleşti.
"Nereye gidiyoruz efendim?" Dedi şoför koltuğunda oturan Melih.
"Önce depoya uğrayacağız." Bu tamamen uydurmaydı. Yol üzerinde tespit etmem gerekecekti ve depo buraya uzak olduğu için özellikle seçmiştim. Bulabilmek için kendime zaman tanıyordum.
"Depoda ne var ki?" Diye sordu yanımda oturan Cahit. Endişelendi mi acaba? İlk tepki ondan geldi.
"İşin sorgulamak değil." Diyerek onu uyardım.
Hepsi sustu ve depoya doğru yola koyulduk. Yapmam gereken şey hepsini kapsamalıydı. Bireysel sorular zaman kaybı olacağı için daha önce Eray'ın kullandığı bazı yöntemleri kafamda birleştirerek "Patron hepinize parola vermiş. Bana parolaları söyleyin." Dedim.
Arabayı süren Melih, dikiz aynasından bana bakarken kaşları çatılmıştı. Onun yanındaki Sinan oturuşunu düzeltirken yanımda oturan Cahit "Karanlık." Dedi.
İlk şüpheli artık kendisiydi. Uzun zamandır gördüğüm suratına bakıp gülümsedim ve ona mükemmel bir güven verdim. Bugün muhtemelen ölecekti.
"Güzel..." Başımı sallayıp öndekilere döndüm. Ya birisi daha uyduracaktı ya da Cahit tek suçlu olacaktı.
"Siyah." Dedi Sinan ama söylerken tereddüte düştü. Cahit söylediği için söylemiş gibiydi. Pekala, şüpheli ikiye çıktı.
"Bana parola söylenmedi." Diyen Melih'in direksiyonu tutan parmakları bembeyaz olmuştu. O da neyin içine düştüm diye düşünüyor olmalıydı.
"Hepiniz farklı cevap verdiniz." Dedim sakince. "Patron kimseye parola vermemişti. Sadece haini bulmamı istedi."
Önce çok ciddi bir sessizlik oldu. Cahit ve Sinan arasında bir hareket beklerken yanımda oturan Cihan'ın elinin yavaşça beline gittiğini gördüm. Neden yanımda oturmak zorundaydın ki... Başım biraz dertte olabilirdi.
"İşte...Hain kendini belli etti." Bakışlarımı buluştuğunda gülümsedim. "Cihan."
Saniyeler sonra silahın namlusu başımdaydı.
Sikeyim.
- Writer
