EP 1 กินยาฆ่าตัวตาย
1239 Words
EP 1
...“กวิน”...
ผมชื่อว่ากวินอายุ 32ปีบริบูรณ์ เป็นพี่ชายของสกาวเดือน ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆหรือว่าสายเลือดเดียวกัน แต่ผมก็เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก เราทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก เรื่องราวของผมซับซ้อน จนมากเกินที่ผมจะเล่าให้ฟังจนหมด! สกาวเดือนกับกันต์ทั้งสองคนชอบกัน ผมก็ไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คนนั้นไปไกลแค่ไหนแล้วในตอนแรกเขาคุยกัน คบกัน พาลูกสาวของผมไปเที่ยวด้วย แต่พอมาหลังๆทั้งสองคนไม่มาหากัน สกาวเดือนดูซึมลงไปเยอะผมพยายามดูน้องสาวเรื่อยๆ สกาวเดือนนั้นอดีตของเธอเลวร้ายมาก่อน เธอเคยฆ่าคนถึง 2 คน และเธอก็ความจำเสื่อม ไม่สามารถจำเรื่องราวในอดีตได้อีก แต่มันก็ดีแล้ว ที่เธอจำอดีตไม่ได้ เพราะไม่อย่างนั้นชีวิตของเธอก็จะไม่มีความสุข ผมพยายามห้ามสกาวเดือนแล้วนะ พยายามเตือนเธอแล้ว เรื่องกันต์น้องชายในสายเลือดเดียวกับผม กันต์เป็นมาเฟียอย่างเต็มตัว! ในบางมุมของกันต์เขาเป็นคนที่สดใส แต่ในบางมุมของเขา ก็น่ากลัวน่ากลัวมาก! ครอบครัวของผมที่แท้จริงนั้นเขาทำธุรกิจเถื่อนหลายอย่าง แต่ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งผมเลือกที่จะทำงานสุจริตแล้วอยู่กับครอบครัวของผม
ตัดเลยแล้วกัน ผมพยายามมองสกาวเดือนมาหลายวันแล้ว เธอซึมลงมากจนในวันนี้ผมกับไอรินภรรยาของผม ที่กำลังจะแต่งงานในสิ้นปีนี้ ผมตามสกาวเดือนเธอมาจนถึงห้าง และได้เห็นเธอกับน้องชายของผมนั้นได้เจอกันคุยกัน ผมนั่งมองอยู่บนรถสักพัก เห็นสกาวเดือนนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นอาการของเธอไม่ไหวแล้วแหละ ผมกลับไอรินเลยตัดสินใจลงมา พาเธอกลับบ้านเธอเพ้อหากันต์ ในตอนแรกผมก็คิดว่าผมจะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ผมอยากให้เขาเคลียร์กันเอง แต่ในตอนนี้ผมโกรธน้องชายในสายเลือดของผมมาก ที่ทำสกาวเดือนจนไม่มีสติ ได้แต่นั่งร้องไห้แล้วพร่ำเพ้อ ผมกลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนเมื่อหลายปีก่อนเอาแต่ร้องไห้กรี๊ดและโวยวาย
“ผมขอตัวก่อนนะ ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”ไอรินเธอก็โกรธที่กันต์ทำกับสกาวเดือนขนาดนี้ เพราะว่าให้ผมไปคุยกับกันต์ให้รู้เรื่อง
“ค่ะคุยให้รู้เรื่องนะคะ อย่าให้ไอรินต้องไปพูดเอง”น้อยครั้งหน้าที่ผมจะเห็นไอรินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้ ผมพยักหน้าให้กับเธอ ก่อนที่จะขับรถออกมาจากบ้านไอรินอยู่ที่บ้านของสกาวเดือนนะไม่ได้กลับบ้านของตนเองกันหรอก
บ้าน! น้องชาย
เมื่อผมเข้ามาในบ้าน ผมก็สวัสดีคุณพ่อวันนี้ท่านไม่ได้ออกไปไหน คุณพ่อของผมนั้นถึงแม้ว่าอายุเยอะแล้ว แต่ท่านยังหนุ่มแล้วก็ยังมีสาวๆแวะเวียนมาหาเรื่อยๆ คือเด็กของท่านในสต๊อกนั่นแหละ
“ไปไหนลูก แล้วกวินทำไมสีหน้าเครียดจัง”
“กันต์ไปไหนหรอครับคุณพ่อ ผมมีเรื่องที่จะคุยกับน้อง”
“นู่นไง นั่งอยู่กับสาวๆข้างสระว่ายน้ำ”ผมคิ้วขมวดเข้าหากันทันที คือเด็กๆที่อยู่ในบ้านสาวๆพริตตี้ที่มานี้ไม่ใช่ของคุณพ่อแต่เป็นของกันต์
“อย่าบอกนะครับ คุณพ่อว่าเด็กๆพวกนี้เป็นของน้อง”
“อื้อเห็นมันเครียดอะไรก็ไม่รู้ ก็เลยเรียกเด็กมาเยอะแยะ พ่อว่าจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”หลังจากที่ผมขอตัวจากคุณพ่อ ผมรีบเดินตรงมาที่ขอบสระเพื่อมาหาน้องชายตนเอง เมื่อผมมาถึงผู้หญิงพวกนี้ก็มองหน้าของผม ก่อนที่เธอจะลุกออกไปเพราะว่ากันต์นั่นพยักหน้า
“พี่กวินมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
“พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่! หรือว่ากันต์ไม่ได้รักสกาวเดือน แต่พี่บอกว่าสกาวเดือนรักกันต์นะ”
“เธอคงให้พี่มาพูดสินะ”
“ไม่ใช่เลยกันต์~สกาวเดือนไม่ได้ให้พี่มาพูด แต่พี่ทนเห็นสกาวเดือนเป็นแบบนี้ไม่ไหว กันต์ไม่สงสารเธอบ้างหรอ”
“ผมไม่เคยสงสารผู้หญิงเพราะว่าผมเคยถูกผู้หญิงทำร้ายไว้ ก่อนที่ผมจะมาเป็นแบบนี้อีก พี่ก็รู้ว่าผมไม่มีแฟน”
“ก็แล้วในตอนแรกไปจีบสกาวเดือนทำไมไปให้ความหวังทำไม”
“ก็...
“พี่เข้าใจนะ เพราะพี่เองก็เป็นผู้ชายแล้วพี่เองก็รู้ดีว่าผู้หญิงผู้ชายอยู่ด้วยกันจะเกิดอะไรขึ้น พี่ก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนไปถึงไหนแล้ว ขอเหตุผลหน่อยได้ไหม ทำไมถึงทิ้งสกาวเดือน”
“ผมรับอดีตของเธอไม่ได้”ผมหันหน้าหนีน้องชายตัวเอง ผมไม่รู้หรอกว่าเขารู้อดีตของสกาวเดือนได้ยังไง คงจะเป็นเหตุผลเดียวที่กันต์ทิ้งสกาวเดือน
“โอเคพี่รู้เหตุผลแล้ว ! อย่างนั้นฟังนะพี่ไม่ได้พูดให้กันต์สงสารสกาวเดือน หรือว่าขอให้รักสกาวเดือน แต่อยากให้รู้ไว้ว่าอดีตของเธออาจจะเลวร้าย อาจจะเคยเป็นฆาตกร แต่เธอก็ถูกทำร้ายมาก่อน! ในตอนนี้เธอจำอดีตของตัวเองไม่ได้เลย ไม่รู้เลยว่าเรื่องราวที่ผ่านมาตั้งแต่คลอดตั้งแต่เป็นเด็กเธออยู่ยังไง เป็นยังไง เธอไม่รู้เลยเธอเพิ่งจะมาจำความใหม่ๆได้เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ชีวิตของเธอน่าสงสารมากนะ”เมื่อผมพูดแบบนี้ สีหน้าของน้องชายของผมเปลี่ยนไปทันที
“กันต์~รวยเก่งมีหน้ามีตาไม่แปลกหรอกที่ผู้หญิงจะเข้ามาหาเยอะ ไม่แปลกหรอกที่มีสิทธิ์จะเลือกใครก็ได้ มาเป็นภรรยา แต่พี่อยากจะขอร้องในฐานะพี่ชาย อย่าทำร้ายสกาวเดือนได้ไหม”ผมมองหน้าน้องชายตนเอง พร้อมกับน้ำตาไหลออกมาคืนมันสุดแล้วจริงๆผมสงสารสกาวเดือน เมื่อผมพูดจบผมหันหลังให้น้องชายตัวเอง คือไม่อยากมองหน้าน้องชายเลยแหละ ผมไม่ได้โกรธเขาหรอก ที่เขาไม่รักสกาวเดือน แต่ผมแค่เสียใจ ที่เขาทำให้สกาวเดือนร้องไห้และเสียใจแบบนี้
ครืด!!! ในขณะที่ผมหันหลังกำลังจะเดินกลับออกมา แต่มือถือของผมดังขึ้นผมเลยหยิบมารับสายเป็นเบอร์ของภรรยาของผมที่โทรมา
“ฮัลโหล”
“คุณกวิน! แย่แล้วค่ะสกาวเดือนกินยาฆ่าตัวตาย”
“อะไรนะ สกาวเดือนกินยาฆ่าตัวตาย”ใจของผมนั้นหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ความรู้สึกเหมือนว่าจะวูบ เมื่อได้ยินคำพูดของไอรินบอกว่าสกาวเดือนกินยาฆ่าตัวตาย
“ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลคุณรีบมานะคะ”
- Writer
