รพีร์หันไปมองร่างบางที่นอนสลบไสล เขาทิ้งเธอไปตอนนี้ไม่ได้ และพาเธอกลับไปที่บ้านในสภาพนี้ไม่ได้เช่นกัน ชายหนุ่มครุ่นคิดหาทางออกก่อนจะโทรศัพท์ไปหาพัทธ์ธีราหม่าม้าของตัวเอง
“ม้าครับ..คืนนี้พีร์จะไปนอนที่เพนเฮาส์นะครับ”
“ทำไมไม่กลับมานอนที่บ้านล่ะลูก”
“ผมมีเพื่อนมาค้างด้วยน่ะครับ เพนเฮาส์ยังใช้รหัสเดิมใช่มั้ยครับ”
“จ้ะลูก”
“กู้ดไนต์นะครับหม่าม้า”
“กู้ดไนต์ครับพีร์”
ชายหนุ่มเคลื่อนรถออกจากสนามแข่งมุ่งไปยังเพนเฮาส์กลางเมืองของราชันย์ เมื่อมาถึงที่หมายเขาอุ้มร่างบางพาเธอขึ้นมายังชั้นบนสุดของคอนโดหรู รพีร์จัดการเช็ดตัวให้พริมวรา ทำความสะอาดร่างกายให้เธอทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะพริมน้อยของเธอที่มีอาการบอบช้ำบวมแดงเพราะเขา รพีร์มองร่างบางที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงด้วยความเสน่หา ในที่สุดก็มีวันนี้..วันที่เธอเป็นของเขา และเขาก็เป็นของเธอ
“หลับแบบนี้..จะทำอะไรก็ได้ใช่มั้ย..” ชายหนุ่มคิดอย่างเจ้าเล่ห์
