EPISODE 6 :: เรื่องเมื่อคืน

2933 Words

ฟุ่บ ผมล้มตัวนั่งหลังพิงหัวเตียง ก่อนจะตบเตียงให้เธอตามลงมาตามคำเชิญที่บอกมาเมื่อกี้ ถ้าอยากจะท้า ท้าใครก็ได้ที่ไม่ใช่จูเนียร์ คนอย่างผมไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ ซะด้วยสิ ถ้าเธอรู้จักมากกว่านี้เธออาจจะไม่กล้าเข้าใกล้ผมก็ได้ ฮึ "นายอยากนอนกับฉันเหรอ"เธอว่าเเล้วฉีกยิ้มจนตาหยี ยัยขี้เมานี่... "เธอต่างหาก" "ฉัน ?" ผมมองเธอยืนหัวโงนเงนไปมา ก่อนที่จะไล่สายตาต่ำลงมาเรื่อยๆ ก็ดี.. ผมยังไม่ง่วง มีอะไรตลกดูก่อนนอนก็ดีเหมือนกัน "นอนกับฉัน" ผมรู้ว่าเธอเเม่งโคตรบ้าบิ่น เเต่ไม่คิดว่าจะโถมตัวขึ้นมาคร่อมผมเอาไว้แบบนี้ เเถมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เธอใส่มันก็ถูกเปิดออกด้วยมือของเธอเอง เเต่ก็นั่นเเหละ ผมยังไม่ได้เเตะต้องเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอกำลังรุกผมก่อน "อะไร" ผมเลิกคิ้วถามเธอที่ทำท่ากางเเขนเเอ่นอกใส่ผม "ร้อน..ถอดให้หน่อย"เธอว่าเสียงอู้อี้ ทั้งๆ ที่ตายังหลับอยู่ "เหอะ" "อื้อ" "รู้เเล้ว" ผมจัดการถอดเสื้อเธอออก เพราะดูเหมือนเธอกำลังจะงอเเงใส่ เหลือเเค่เสื้อชั้นในสีดำลายลูกไม้ตามประสาผู้หญิงที่มักจะชอบใส่อะไรพวกนี้ ผมเห็นจนชินตาเเล้ว "น่ารักยัง.." "ฮึ ขี้เหร่ชะมัด" ผมเกือบจะหลุดขำตอนที่คนบนตักทำท่าเเอ๊บแบ็วใส่ ไม่ใช่ไม่น่ารัก เเต่มันน่าขำนี่ครับ "..หา" ผมเอียงคอเเล้วยกยิ้มมองเธอนิ่งๆ พรุ่งนี้ผมมีเรียนบ่ายเธออยากจะใช้เวลานี้เเก้เหงาผมก็ไม่ขัด ผมมีเวลาเล่นกับเธออีกเยอะ "อะไร"ผมถามออกไป เธอเอาเเต่จ้องแบบนั้น คิดอะไรอยู่กันเเน่ จุ๊บ! ริมฝีปากเล็กจู่โจมผมอย่างรวดเร็ว ด้วยการจูบที่ริมฝีปากเเล้วก็กลับไปนั่งก้มหน้าตามเดิม "นี่.." "หือ" "พึ่งหัดจูบหรือไง" "..." ใบหน้าสวยที่กำลังเลิกคิ้วใส่อย่างไม่รู้ประสีประสามองผมด้วยสายตาที่พร่าปรือ ดูก็รู้ว่าไม่เคย.. แต่ทำไมถึงกล้าได้มากขนาดนี้กันนะ "เดี๋ยวสอนให้" ผมสอดมือจับที่เเก้มของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะรั้งเข้ามาใกล้เเล้วประกบริมฝีปากลงไปใหม่อีกครั้ง สิ่งที่ทำเมื่อกี้มันเด็กเกินไปสำหรับผม ถ้าอยากได้ประสบการณ์ ..ผมจะสอนให้ ริมฝีปากเล็กโดนบดขยี้อย่างช้าๆ พยายามที่จะสอดเเทรกเรียวลิ้นเข้าไป เเต่เธอก็ยังคงดูไร้เดียงสาเหมือนเด็กน้อยที่ไม่เเม้เเต่จะจูบตอบผมกลับเลยด้วยซ้ำ หลับตาปี๋เเบบนั้นจะไปได้เรื่องอะไร.. "อ้ะ..หายใจไม่ทัน" เธอผลักผมออก เเล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่ผมเหมือนไม่พอใจ เเถมยังทำปากยู่ใส่ผมอีกต่างหาก ชาติที่เเล้วเป็นปลาทองรึไง "ขอจูบอีกครั้ง ..ได้ไหม" "ตามสั่งเลย" ผมลืมตามองเธอที่เป็นฝ่ายจู่โจมจูบผมอีกครั้ง ริมฝีปากเรียวสวยบดจูบหนักๆ ลงมา จูบที่ริมฝีปากบ้างที่คางบ้างจนผมเริ่มหงุดหงิดใจ เป็นฝ่ายรุกผมก่อนแท้ๆ เเต่ดันหลับตาปี๋เเล้วก็จูบมั่วๆ ซั่วๆ จนผมเองต้องเป็นฝ่ายจับเธอออกก่อน "ฉันว่าเธอเมาเเล้ว" "ฉันไม่เมาซะหน่อย.." "จะไม่เป็นไรเเน่เหรอ" ผมเเสยะยิ้มมุมปากเเล้วมองเธอด้วยสายตานิ่งเฉย หมายถึงถ้าเราไปไกลกันมากกว่าแค่จูบ เธอจะไม่มาโวยวายหรือเรื่องร้องอะไรจากผมทีหลังใช่ไหม เธอยังมีสติหลงเหลืออยู่บ้างผมรู้ จากนัยน์ตาที่วูบไหวเมื่อครู่นั่น "ฉันก็อยากรู้ ...ว่ามีอะไรกับคนที่พึ่งรู้จักมันเป็นยังไง" "อยากลอง ?" เธอเงียบไปเหมือนจะไม่เเน่ใจ เพราะสายตาเธอมันสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด "ว่าไง" "อืม"เสียงเล็กขานรับ ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างราวกับคนที่กำลังประหม่าอยู่ อยากลองเเต่ก็กลัวสินะ.. แบบนี้ผมจะมั่นใจได้ยังไงถ้ายอมทำเเล้วเธอจะไม่ตามมารังควานผมเเล้วเรียกร้องสิ่งที่เสียไป "เเน่ใจ" เธอพยักหน้ารับ ผมเลยจัดการพลิกร่างเล็กให้ลงมาอยู่ใต้ร่างเเละกลายเป็นผมเเทนที่กำลังขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ "ฮึ.." ผมถอดเสื้อตัวเองออกจนเปลือยเปล่าท่อนบน ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอคนใต้ร่างอย่างช้าๆ ถ้าเธอยังไม่เคย... ผมจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปให้ก็เเล้วกัน มือที่ว่างสอดเข้าไปใต้กางเกงยีนส์ของเธอ เเต่ดูเหมือนว่าการตอบสนองจากเธอที่ผมได้รับกลับมาจะเป็นอาการเกร็งจนเหมือนผมกำลังสัมผัสรูปปั้นซะมากกว่า เเละพอผมเงยหน้าขึ้นมามองถึงได้รู้ว่าเธอกำลังสะอื้นไห้เกร็งไปทั้งตัวอยู่ ไหนวะคนที่กล้าบ้าบิ่นที่อยากจะลองเมื่อกี้ ว่าเเล้วเชียว.. "อึ่ก" "ช่างเถอะ" ผมผุดลุกออกจากร่างเธอ สิ่งเดียวที่ผมไม่เคยทำคือการบังคับขืนใจ ผมจะมีเซ็กซ์เฉพาะกับคนที่เต็มใจไม่ใช่คนที่ขี้ประชดแบบเธอ "เดี๋ยว..." สิ่งที่น่าทึ่งมากกว่านั้นคือการที่เธอดึงผมเข้าไปกอดราวกับว่าต้องการความรัก เเล้วก็ร้องไห้ออกมาซะเสียงดังด้วย ใครมาได้ยินเข้าคงคิดว่าผมทำร้ายผู้หญิงเเหงๆ "นี่ยัยหนูเเคระ.." "ขอโทษ.." "..." "ฮือ.อ ..ฮึ่ก" เธอทำผมเริ่มไม่สนุกด้วยเเล้วสิ บอกตามตรงว่าผมไม่ชอบเห็นน้ำตาใคร ชีวิตที่เเสนสงบของผมกำลังโดนคนตรงหน้าทำร้ายลงหมดเเล้ว เห้อ นี่ผมต้องมานั่งปลอบใจเธอทั้งๆที่ตัวเองกำลังมีอารมณ์เนี่ยนะ ให้ตายเหอะว่ะ! "หวังว่าสร่างเมาเเล้วจะไม่คลั่งล่ะ" "อืม..อุ่นจัง" เธอซบหน้าลงที่อก เเต่สักพักเหมือนเเรงสะอื้นจะเบาลง จนเงียบไปในที่สุด มีอะไรกับคนที่ไม่เต็มใจไม่ใช่สไตล์ผมหรอก เเต่ผมขอบอกไว้เลยว่าถ้าเธอยังล้ำเส้นมากกว่านี้อย่าหาว่าผมไม่เตือนของจริง ...ยัยหนูเเคระ ตกดึก "อืม.." ผมหลุดครางออกมาอย่างลืมตัว มีบางอย่างกำลังสัมผัสจูเนียร์น้อยอยู่ จนมันเริ่มจะเเข็งตัวขึ้นมา "ยัยหนูเเคระ" ผมลืมตาตื่นขึ้นมองมือเล็กที่กำลังซุกซนทั้งจับทั้งคลำมันอยู่ คิดว่ามันคือของเล่นรึไง.. "จะทำอะไร" เธอไม่ตอบ นี่หลับจริงหรือเเกล้งหลับใส่กันเเน่วะ ถ้าเธอไม่หยุดบอกตามตรงว่าผมจะไม่ใจดีให้เเล้ว เพราะผมจะถือว่าไม่ใช่ผมที่เริ่มก่อน "เธอหาเรื่องเองนะ" "อื้อ!" "ฉันจะ..ไม่ให้อภัยเธอเเน่" ถ้าเธอหยุดผมกลางคัน สาบานได้เลยว่าผมจะจัดการเธอให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำ ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมเธออีกครั้ง ก่อนจะจับเรียวขาเเยกออกช้าๆ "นาย.." เธอปรือตาขึ้นมองเเล้วขมวดคิ้วเข้าหากันน้อยๆ "มันเเข็งเเล้ว ไม่เห็นเหรอ" เธอคงจะเข้าใจอารมณ์ชายไม่ใช่เหรอว่ามันทรมานเเค่ไหนเวลาที่มันเเข็งตัว จะให้ผมนั่งสวดมนต์มันก็คงจะไม่ใช่ เพราะก่อนหน้านี้ผมให้โอกาสเธอหนีเเล้ว ถ้าไม่ปลดปล่อยคืนนี้ผมอารมณ์เสียไปหลายวันเเน่.. "..อืม" มืออีกข้างปลดตะขอบราเซียออก ก่อนที่จะดึงกางเกงยีนส์เเละกางเกงในตัวจิ๋วหลุดติดออกไปด้วย "อืม อือ.." คนใต้ร่างทำเสียงอู้อี้ เเต่สีหน้าเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่าเธอกำลังเชิญชวนผมซะมากกว่า "อ่าห์.." กึก "อึ่ก! อื้อ!" คนตัวเล็กปรือตาขึ้นมองเล็กน้อย คล้ายคนกึ่งหลับกึ่งตื่น มือดันที่หน้าอกผมเบาๆ "รู้ดีสึกใช่ไหม" "เจ็บ.."เธอพูดออกมาด้วยปลายเสียงที่เเผ่วเบา "เดี๋ยวก็ไม่เจ็บเเล้ว"ผมว่า ก่อนที่จะค่อยๆ เคลื่อนท่อนเอ็นเข้าไปในด้านในของเธอ อย่าเกร็งดิวะ ผมเองก็เจ็บไม่ต่างกันหรอก.. "อย่าเกร็ง.." "อื้อ!" ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ เพราะเธอเหมือนจะเกร็งหนักจนมันเข้าไปได้ไม่สุด "อืม" ผมประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากนุ่มนิ่ม ซึ่งปฏิกิริยาที่ตอบรับจากเธอค่อนข้างดีกว่าก่อนหน้านี้ พอเธอไม่เกร็ง ผมถึงสอดใส่มันเข้าไปได้จนสุดทาง.. ข้างในมันนุ่มหยุ่น แถมยังรัดตัวแน่นจนผมเสียวกระสันไปหมด "อ้าส์ อือ.." ยังไม่เคยเหรอวะ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีเเฟนเเล้วเนี่ยนะ ข้างในของเธอรู้สึกดีเป็นบ้าเลยว่ะ พั่บ พั่บ พั่บ!!! "อ๊ะๆๆ อึก.. อื้อ" พั่บๆๆๆๆๆๆๆ!!!! ทั้งร่างกายเเละการตอบสนองของเธอทำให้ผมอารมณ์พุ่งสูงหนักขึ้นกว่าเก่า ก่อนที่จะเผลอทำตามอำเภอใจใส่ไม่ยั้ง เรียวขาสวยถูกแยกออกแล้วถูกจับไว้ที่สีข้างของผม สะโพกที่ร่อนท่ามกลางความมืดยิ่งทำให้จินตนาการมันเตลิดไปไกลยิ่งกว่าเก่า "จะ..เจย์" "อืม" ผมครางเสียงต่ำออกมา ก่อนจะเงยหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน ปล่อยให้เหงื่อเริ่มไหลโทรมกาย ตั่บๆๆๆๆๆๆๆ!!!! มือเล็กเกาะเกี่ยวไหล่ผมเอาไว้ ก่อนจะจิกเล็บลงมาที่ไหล่ระบายความอันอั้นข้างในจนเกิดรอยแดง ปกติผมไม่ชอบมีเเผลตามร่างกาย เเต่ครั้งนี้จะอนุโลมให้สำหรับคนที่ลองดีก็เเล้วกัน "อะ.. อ๊าา ภายในของเธอตอดรัดตุบๆ จนผมใกล้จะเสร็จถึงได้นึกขึ้นได้ว่าลืมใส่ถุงยาง มือรีบชักท่อนเอ็นออก ก่อนจะระบายน้ำกามลงที่หน้าท้องขาวเนียน "เฮอะ" ผมพ่นลมหายใจออกจากทางปาก เเม่งเกือบไปเเล้วไหมล่ะ... ผมได้เเต่มองร่างเล็กนอนหายใจถี่ๆ ทั้งหน้าอก สีหน้า ร่างกายของเธอทำให้ผมเกินความโลกขึ้นมาซะงั้น... "เธอเเม่ง.." "..." "โคตรเอ็กซ์เลยว่ะ" จาจา :: พาร์ท อ่า ปวดหัวจังเลย.. ว่าเเต่ในความฝันฉันมันมีกลิ่นอะไรหอมๆ พวกนี้ได้ด้วยเหรอ หรือช่วงนี้ไม่ค่อยได้ฝันมันถึงได้อัพเกรดกลิ่นเข้ามาในความฝันฉันได้ หอมจัง.. ฉันกระชับตัวใต้ผ้าห่ม ก่อนที่จะหยุดนิ่งเพราะผ้าห่มที่ฉันกำลังกอดอยู่มันดันนุ่มนิ่มเหมือนเนื้อคนเลยนี่ดิ "หืม.." เเตะ.. เเตะ.. สันกรามนี่มันไม่น่าจะใช่หมอนข้างฉันเเล้วมั้ง พอลืมตาขึ้นมาถึงได้รู้ว่าฉันกำลังกอดผู้ชายคนนึงอยู่ เเล้วหมอนี่เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง เดี๋ยวนะ.. ช็อกแรกคือการตื่นมาแล้วเห็นว่าตัวเองกำลังนอนกอดผู้ชายอยู่ ช็อคที่สองอีกก็คือนี่ไม่ใช่ห้องฉันนี่หว่า "อืม"คนตรงหน้าครางเสียงต่ำ เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันน้อยๆ โล่งโจ่ง! เหมือนจะเริ่มตั้งสติได้ฉันเลยรีบก้มมองตัวเองใต้ผ้าห่ม ก่อนจะพบว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น เเถมไอ้โรคจิตข้างๆฉันก็ดันมีเเค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอีก! เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย! "คิดสิคิดยัยจา.." คนข้างๆ บิดขี้เกียจ ก่อนที่เรียวเเขนของเขาจะพลิกหันกลับมารั้งเอวฉันเข้าไปใกล้ เเค่นี้ก็ใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจเขาเเล้วนะ.. ฉันยอมปิดปากเงียบลงเพราะกลัวจะรบกวนเขา ทั้งที่ความจริงแล้วฉันควรจะโวยวาย เเต่ว่าทางที่ดีหาทางออกจากตรงนี้โดยที่เขาไม่รู้ตัวก่อนจะดีกว่า ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นเอาไว้ค่อยคิดทีหลัง เเต่ว่าพอมองเขาใกล้ๆแบบนี้หมอนี่ก็ดูดีไม่น้อยเลยนะ... คิ้วเข้ม ดั้งโด่ง ริมฝีปากอมชมพูอ่อนๆ สันกรามก็ชัดมากอีกต่างหาก... นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย! "อ้ะ" เจ็บ.. ความรู้สึกเเรกที่เเล่นเข้ามาตอนที่ขยับตัว คือการเจ็บเเปลบๆที่ช่วงล่าง "อึ้บ" ฉันพยายามที่จะเขยิบตัวไหลลงจากเตียงอย่างช้าๆ วิชาตัวเบาที่ได้ร่ำเรียนมาหวังว่าจะใช้กับคราวนี้ได้ผล เสื้อผ้าทั้งหมดถูกกองอยู่ที่พื้น ฉันรีบก้มลงไปหยิบขึ้นมาใส่ลวกๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าตัวเองเเล้วรีบย่องกลับเข้าห้องตัวเอง "อะไรกัน.." พอเปิดประตูห้องเข้ามาได้ ฉันก็รีบวิ่งไปส่องกระจกเพื่อสำรวจดูตัวเอง เเต่ไม่พบร่องรอยอะไรบนตัวเเม้เเต่รอยเดียว ช่วงบนไม่มีปัญหา เเต่ช่วงล่างนี่สิ... คราบน้ำนี่มันคืออะไรกัน... "เกิดอะไรขึ้นกันเเน่เนี่ย.." เมื่อคืนยัยชามาส่งฉันที่หน้าคอนโด เเล้วฉันก็บอกว่าขึ้นห้องเองได้ จากนั้นฉันก็พยายามที่จะไขประตูห้องตัวเองเเต่มันเปิดไม่ออกเเล้วหลังจากนั้น "นาย.." "นายนั่นเเหละ..." "..อยากนอนกับฉันไหม" "ไม่นะ! ฉันเข้าห้องเขาเหรอ! ยัยจาเเกอกหักจนเพี้ยนเเล้วเเหรอ ดึงสติหน่อย" ฉันเสียซิงให้หมอนั่นเหรอวะเนี่ย ทำไมจำอะไรไม่ได้เลย.. "มันเเข็งเเล้ว ไม่เห็นเหรอ" ชัดเจน.. ภาพบางอย่างค่อยๆ ผุดเข้ามาในหัวฉันทีละภาพ ตอนเมามันก็กล้าในหลายๆ เรื่อง เเต่พอสร่างเเล้วจำเรื่องเมื่อคืนได้ มันทำให้ฉันยิ่งกว่าสมเพชตัวเอง "เป็นบ้าไปเเล้วเหรอยัยจา.. เเกทำอะไรลงไป" ยังไงซะไอ้บ้านั่นต้องรับผิดชอบ! ก๊อก ก๊อก ก๊อก! ฉันรัวมือเคาะประตูห้องเขา จนเเล้วจนเล่าคนด้านในก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเปิด "ไอ้บ้าเอ้ย!" แกร๊ก เพียงอึดใจที่ประตูเเง้มออกมา ฉันก็ผลักประตูเเล้วเดินเข้าไปข้างในทันที ปัง! ฉันปิดประตูเสียงดัง ก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนออกมา เเต่ดูเหมือนว่าเขาจะพึ่งตื่นเเล้วก็ดูไม่ตื่นตระหนกกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย "โวยวายอะไร" "เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น!"ฉันตวาดเสียงหลง จนตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องเมื่อคืนมันจะเกิดขึ้นจริง,,, ฉันกับผู้ชายที่เจอกันไม่ถึงสามวันเนี่ยนะ ไม่รู้จักเเม้เเต่นิสัยใจคอเลยด้วยซ้ำ "อืม.."เขาขานรับเสียงงัวเงีย "นี่!" "เลิกโวยวายเเล้วไปตั้งสติก่อนได้ไหม" "ว่าไงนะ" "หยุดโวยวายเหมือนคนไร้สติสักที" คำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้ฉันอ้าปากค้าง ไม่ต้องมีคำหยาบเขาก็ทำให้ฉันหน้าชาได้เหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่าครั้งเเรกของฉันจะเสียให้คนปากสุนัขแบบนี้... "งั้นนายจะรับผิดชอบยังไง.." "เธอพูดถึงเรื่องอะไร" "เรื่องนี้.." ฉันเถียงไม่เต็มเสียง เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะร้องไห้ออกมา "เธอลองคิดดู ว่าเมื่อคืน.. มันเกิดอะไรขึ้น" คนตัวสูงกว่าได้เเต่ยืนมองฉัน คล้ายจะหงุดหงิดซะมากกว่าที่มารบกวนเวลานอนในตอนเช้าแบบนี้ "สรุปนายจะไม่รับผิดชอบใช่ไหม.." "เธอ.." เขาเดินเข้ามาใช้ปลายนิ้วชี้เสยปลายคางฉันให้มองหน้าเขา "จำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม" สายตาที่เรียบนิ่งค่อยๆเพิ่มความดุดันขึ้นมา ก่อนจะปล่อยมือออกเเล้วเบือนหน้าไปทางเตียงนอนเเทน "ลองไปทบทวนก่อนว่าตัวเองทำอะไร เเล้วเราค่อยคุยกัน" "เราเหรอ ? เราบ้าอะไรหะ!" ฉันตรงเข้าไปกระชากเเขนเขาให้หันหน้ามาคุยกัน "งั้นเท่าไหร่"เขาพูดเสียงเหมือนตัดรำคาญ ก่อนจะเดินไปที่หัวเตียงเเล้วหยิบบางอย่างออกมา "หะ อะไรเท่าไหร่" "ค่ารับผิดชอบเธอไง เท่าไหร่" เพี๊ยะ! ฝ่ามือไวกว่าความคิด ฉันตบลงไปที่หน้าขาวๆของเขาจนหน้าเเดงเป็นรอยมือ "ไอ้เลว! นายนี่เเม่งโคตรเลวเลยว่ะ!" "รับไป" คนตรงหน้าจดตัวเลขลงยิกๆ ก่อนจะยื่นเช็กมาให้ฉันด้วยสายตาที่เย็นชา ฉันรับเศษขยะนั่นมา ก่อนจะกำมันไว้เเน่น แบบนี้จะไม่ดูถูกกันเกินไปหน่อยเหรอไงหะ! "ฮึ่ก.." ฉันไม่ควรจะมายืนร้องไห้ต่อหน้าเขา เหอะ น่าสมเพชชะมัดเลย "ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามีอะไรกับคนที่พึ่งรู้จัก ..มันเป็นยังไง" ฉันพูดออกไปเเบบนั้นจริงๆงั้นเหรอ.. นั่นสิ บุกห้องเขา ขอร้องเขาเรื่องนั้นเอง เเต่มาเรียกร้องกับเขาเองเนี่ยนะ ยัยจาเเกต้องเสียสติไปเเล้วเเน่ๆ "ฉันรู้ว่าตัวเองน่าสมเพช เเต่เงินนี่... ฉันไม่ต้องการ" กระดาษในมือเมื่อครู่ถูกปาใส่หน้าคนตรงหน้า ก่อนฉันจะหันหลังเดินออกมาจากห้องเขาทันที เขาไม่มีท่าทีที่จะโมโห เเต่กลับนิ่งเฉยเหมือนคนไร้ซึ่งอารมณ์ "เห้ย!" ผู้ชายที่สวนเข้ามาในห้องชนฉันจนเซถลาไปสองสามก้าว เเต่ฉันไม่ได้สนใจเขาหรอก ฉันติดใจไอ้บ้านั่นมากกว่า "ไอ้บ้าเอ้ย! ปั้ง! "โอ้ย!" ฉันจับเท้าที่พึ่งเเตะกำเเพงหน้าห้องเขา เเล้วร้องโอดโอยออกมาอยู่คนเดียว ไอ้บ้านั่นมันจะไม่มากเกินไปหน่อยหรือไง! เเล้วทำไมฉันต้องรู้สึกเจ็บปวดอยู่คนเดียวด้วย ...ทำไมกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more