บทที่ 3 - สมนาคุณอย่างถึงใจ [2]
1627 Words
พิมดาริกา เอมิกาและลีโอมาเดินเที่ยวที่ Pattaya walking street ถนนคนเดินที่เต็มไปด้วยแสงสีและเสียงดนตรีหลากหลายแนว โดยมีตรีทศเดินตามหลังมาห่างๆ สองตาของเขาจับจ้องที่แผ่นหลังของเด็กในปกครองที่เดินอยู่ท่ามกลางเหล่านักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติอย่างไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตา
“ชวนกินร้านอาหารดีๆ หรูๆ ในโรงแรมไม่ชอบ ชอบออกมาเดินเที่ยวให้เหนื่อยแบบนี้น่ะเหรอ” ตรีทศบ่นอุบอิบ ทั้งเมื่อย ทั้งหิว เขาขับรถออกจากรุงเทพฯ ตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย จังหวะที่เดินผ่านร้านปิ้งย่างหมาล่าแบบเสียบไม้ กลิ่นหอมฉุยก็โชยมาเตะจมูกจนท้องร้องจ๊อก เขาจึงแวะซื้อมากินรองท้อง หันมาอีกทีพิมดาริกากับเพื่อนๆ ก็หายไปแล้ว “ไปไหนแล้ว”
ตรีทศเดินเร็วๆ ออกตามหาพิมดาริกาด้วยความเป็นห่วงเพราะรู้จากเดือนประดับว่าเธอไม่เคยออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ โดยเฉพาะในแหล่งท่องเที่ยวที่สองข้างทางเต็มไปด้วยผับและบาร์ถึงแม้จะไม่อันตรายแต่เขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ และถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพิมดาริกา เขาต้องโดนย่าสวดยับแน่นอน ชายหนุ่มเดินสอดส่ายสายตามองหาเด็กในปกครองพลางกินหมาล่าเสียบไม้ไปด้วย พักใหญ่เอมิกากับลีโอก็วิ่งเข้ามาหา
“พี่แทน พรีมละคะ” เอมิกาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“พรีมไม่ได้อยู่กับพี่” ตรีทศเริ่มใจคอไม่ดี “เดินไปถึงตรงไหนกันมา พรีมหายไปตรงไหน แล้วโทร. หาหรือยัง”
“แอ้มโทร. แล้วค่ะ แต่ติดต่อไม่ได้เลย”
“เด็กบ้านี่! คิดจะทำอะไร” ตรีทศทั้งหงุดหงิดทั้งเป็นห่วง
“ผมว่าเรารีบตามหาพรีมกันก่อนดีกว่า” ลีโอเสนอ
ตรีทศพยักหน้าเห็นด้วย “งั้นแอ้มไปกับลีโอ ถ้าเจอพรีมก่อนก็ให้พรีมโทร. หาพี่ด้วย”
“ค่ะ ถ้าพี่แทนเจอพรีมก่อนก็ให้มันโทร. หาแอ้มด้วยนะคะ”
“อื้อ” ตรีทศรับคำแล้วรีบเดินแยกออกไป ยิ่งเดินลึกไปตามถนนก็ยิ่งนึกเป็นห่วงเด็กในปกครอง เพราะโซนนี้เต็มไปด้วยผับและบาร์ บางร้านก็มีโชว์วาบหวิวของสาวเซ็กซี่โดยเฉพาะ ซึ่งแน่นอนว่านักท่องเที่ยวที่เดินเตร็ดเตร่อยู่บริเวณนี้ส่วนใหญ่ย่อมต้องเป็นผู้ชายที่ฝักใฝ่ด้านนี้ ตรีทศคิดว่าพิมดาริกาไม่น่าเดินมาแถวนี้จึงคิดจะไปหาทางอื่น แต่จังหวะที่กำลังจะเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ เขาก็ได้ยินเสียงคนโต้เถียงกันเป็นภาษาอังกฤษดังขึ้น ซึ่งเสียงของผู้หญิงที่กำลังมีเรื่องอยู่นั้นก็คือเสียงของพิมดาริกานั่นเอง
ตรีทศรีบวิ่งเข้าไปที่กลุ่มชายชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่สามคนที่ยืนล้อมพิมดาริกาอยู่ “เกิดอะไรขึ้นพรีม!”
“ไม่มีอะไรค่ะ พรีมแค่จะขอเข้าไปดูโชว์ในร้านแต่เขาไม่ให้เข้า”
ตรีทศหันไปคุยกับชายชาวต่างชาติซึ่งเป็นพนักงานของร้านได้ความว่า บาร์นี้มีโชว์เซ็กซี่ของสาวรัสเซียโดยเฉพาะ ซึ่งทางร้านไม่อนุญาตให้ลูกค้าบันทึกภาพ ชายหนุ่มรับฟังอย่างเข้าใจและขอโทษพนักงานก่อนลากแขนพิมดาริกาออกมาจากหน้าร้าน
“เขาไม่ให้เข้าแล้วยังจะดื้อเข้าไปทำไม”
“พรีมไม่ได้จะดื้อเข้าไป เขาบอกว่าเข้าไม่ได้พรีมก็เข้าใจ กำลังจะเดินไปที่อื่นพี่แทนก็เข้ามาพอดี แล้วที่ต้องพูดเสียงดังก็เพราะเสียงเพลงมันดัง พรีมต้องตะโกนแข่งกับเสียงเพลง”
“แล้วนั่นถ่ายอะไรอยู่” ตรีทศถามพลางมองโทรศัพท์มือถือในมือของพิมดาริกาที่เปิดโหมดถ่ายวิดีโอค้างไว้
“พรีมถ่ายเก็บบรรยากาศค่ะ ว่าจะลองเอาไปตัดต่อลงยูทูป เผื่อจะได้เป็นยูทูปเบอร์ร้อยล้านกับเขาบ้าง” พิมดาริกาตอบพลางกดปิดการบันทึกภาพ
“แอ้มโทร. หาทำไมไม่รับสาย” ตรีทศถามกึ่งตำหนิ
“พรีมเปิดโหมดเครื่องบินเอาไว้”
“หนีออกมาเดินคนเดียวไม่บอกใครแบบนี้ ไม่คิดบ้างเหรอว่าคนอื่นจะเป็นห่วงขนาดไหน”
“พรีมไม่ได้ตั้งใจค่ะ ตอนแรกก็เดินอยู่กับแอ้มกับลีโอดีๆ แต่พลัดกันตอนไหนก็ไม่รู้” พิมดาริกาบอกเสียงอ่อยอย่างสำนึกผิด
“โทร. ไปบอกแอ้มว่าตอนนี้พรีมอยู่กับพี่ แล้วจะเดินเที่ยวกับพี่ต่อ ให้แอ้มกับลีโอเที่ยวกันสองคนแล้วค่อยกลับไปเจอกันที่โรงแรม”
“ไม่เอา” ให้เที่ยวกับคนหน้ายักษ์อย่างเขาก็หมดสนุกกันพอดี
“พี่ไม่ปล่อยให้เธอเที่ยวเองแล้ว เดี๋ยวเกิดเรื่องอีก” ตรีทศทำหน้าดุใส่ “ถ้าไม่เที่ยวกับพี่ก็กลับโรงแรมกันเดี๋ยวนี้เลย จะเอาไง”
พิมดาริกาคิดหนัก ใจหนึ่งก็อยากเที่ยวต่อ แต่อีกใจก็รู้สึกประหม่าที่ต้องเที่ยวกับตรีทศสองต่อสอง
“คิดซะว่ามาออกเดทกับพี่ก็แล้วกัน” ตรีทศโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็กแล้วจูงมือเธอเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยแสงสีและเสียงดนตรีที่ดังอึกทึกแต่ดูเหมือนจะเบากว่าเสียงหัวใจของพิมดาริกาที่เต้นโครมครามอยู่ในอกขณะนี้
ตรีทศพาพิมดาริกาไปนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารซีฟู้ดส์ชื่อดังที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักจะมาแวะชิม จากนั้นก็พาเธอไปนั่งฟังเพลงในบาร์บรรยากาศชิลล์ๆ ตรีทศสั่งเบียร์ให้ตัวเองและสั่งเตกีล่าซันไรส์ให้พิมดาริกา
“คิดจะมอมเหล้าพรีมเหรอคะ” หญิงสาวแกล้งถามพลางมองแก้วเหล้าผสมน้ำส้มสีสดใสซึ่งมีส้มทั้งผลฝานเป็นแผ่นบางๆ กับเชอร์รี่สีแดงสดอีกหนึ่งลูกประดับไว้ที่ปากแก้วอย่างไม่ไว้วางใจ
“ค็อกเทลแก้วเล็กๆ แค่นี้ถ้าเมาก็อ่อนเกินไปแล้ว” ตรีทศหัวเราะหึๆ ในลำคอแล้วยกแก้วเบียร์เย็นเฉียบขึ้นจิบก่อนพูดด้วยความมั่นใจเกินร้อย “คนอย่างพี่ถ้าอยากขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนไหน พี่มีปัญญาทำให้ยอมด้วยความเต็มใจ ไม่ต้องมอมเหล้าให้เหนื่อยหรอก”
“ผ่านผู้หญิงมาเยอะละสิ” หญิงสาวเบ้ปากใส่คนมั่นหน้าแล้วหยิบค็อกเทลสีสวยขึ้นมาดื่ม
“หึงเหรอ”
“แค่กๆ” พิมดาริกาแทบสำลักค็อกเทลตาย “ทำไมพรีมต้องหึงพี่แทนด้วย ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“ตอนนี้พี่เป็นว่าที่สามีของพรีม พรีมจะหึงพี่ก็ไม่แปลกหรอก” คนมั่นหน้าพูดแล้วก็ดื่มเบียร์ไปอีกอึกใหญ่
“ก็แค่ ‘ว่าที่’ ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย”
“อยากให้เป็นตอนนี้เลยมั้ยล่ะ พี่ทำให้ได้นะ” ตรีทศพูดพลางขยับเก้าอี้เข้าไปชิดกับหญิงสาวข้างกายแล้วยกแขนพาดไว้บนพนักเก้าอี้คล้ายเป็นการโอบไหล่คนตัวเล็กอยู่ในที
พิมดาริกานั่งตัวเกร็งจนแทบลืมหายใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยใกล้ชิดกันมากขนาดนี้ หญิงสาวหยิบค็อกเทลขึ้นมาดื่มเพื่อระงับอาการประหม่า “พี่แทนคิดจะเล่นเกมอะไรกับพรีม” เธอถามเขาไปตรงๆ หลังจากที่ตั้งสติได้
“เกมอะไร” ชายหนุ่มย้อนถามที่ข้างหูคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนหวั่นไหว
“ปกติพี่แทนไม่เคยพูดดีหรือทำดีกับพรีมแบบนี้” หญิงสาวบอกอย่างไม่ไว้วางใจ เธอไม่ใช่เด็กอมมือที่จะให้เขาหลอกได้ง่ายๆ “พี่แทนคิดจะแกล้งทำดีกับพรีมให้พรีมตายใจใช่มั้ยล่ะ พี่แทนกำลังกลัวว่าพรีมจะหนีการแต่งงาน พี่แทนกลัวแพ้ กลัวเสียหน้า”
ตรีทศอยากจะจับคนตัวเล็กหักคอโทษฐานที่อ่านเกมเขาออกง่ายดายขนาดนี้ แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือแสร้งยิ้มอบอุ่นไม่รู้ไม่ชี้ใส่นัยน์ตาเธอ “อย่างมองพี่ในแง่ร้ายแบบนั้นสิ”
“พี่แทนทำตัวไม่น่าไว้ใจจริงๆ นี่นา”
“พี่ยอมรับ ว่าที่ผ่านมาพี่ทำตัวไม่น่ารักกับพรีม แต่ไหนๆ เราก็จะต้องแต่งงานกันแล้ว พี่ว่าเรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า” ตรีทศเอียงตัวหันหน้าเข้าหาพิมดาริกาเพื่อที่จะสบตากับเธออย่างลึกซึ้ง ในระยะที่ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ มันทำให้เขาได้เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ดวงตาของเธอเรียวรีได้รูป รับกับจมูกที่โด่งสวยอย่างเป็นธรรมชาติ โดยเฉพาะ ริมฝีปากเต็มอิ่มน่าจูบที่ตรึงสายตาเขาให้หยุดอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน และยิ่งมองอุณหภูมิในร่างกายของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น จนเขาต้องรีบหันหน้าหนีแล้วหยิบเบียร์ที่ตอนนี้เหลืออยู่ครึ่งแก้วขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมดเพื่อดับความร้อนรุ่มในร่างกาย ไม่ต่างกับพิมดาริกาที่รีบหันหน้าหนีไปอีกทางแล้วยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มอึกๆ พลางใช้มือข้างหนึ่งลูบหน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจเพื่อบรรเทาอาการวูบวาบแปลกๆ ในโพรงอก
- Writer
