“พี่ไม่เคยมองหนูเป็นภาระเลยนะหนูพาย ภาระจริง ๆ คือไอ้สายการบินนี้ต่างหาก” อันเดรกล่าวติดตลกแล้วจึงจูบปลายจมูกน้อยที่เชิดขึ้นอย่างน่ารักนั้นอย่างอ่อนโยนแผ่วเบา “แต่หลังจากนี้จะมีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระของพี่แล้วนี่นา คนคนนั้นเขาตั้งใจมากทีเดียวว่าจะต้องเป็นแอร์โฮสเตสให้ได้ และเขาก็ทำคะแนนได้ดีมากเลยด้วย” เขามองหน้าหวานที่แม้จะแต่งแต้มจนงดงามแต่ตัวตนของเธอนั้นงดงงามกว่ารูปลักษณ์จริง ๆ เสียอีก “หนูพายคะ บอกพี่ได้ไหมว่าทำไมถึงอยากทำงานทั้งที่พี่ให้อีวานโอนเงินเข้าบัญชีให้หนูทุกเดือน ไม่พอใช้หรือเปล่าคะ”
อันเดรนิ่งรอฟังคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัก เธอทำหน้ายู่อย่างน่ารัก
“หนูพายอยากหาเงินใช้เองค่ะ ไม่อยากเป็นภาระให้พี่อีก เงินเดือนที่พี่โอนมามันเยอะเกินด้วยซ้ำค่ะ” เสียงหวานอธิบายเสียงเบา
“ยัยหนูเงยหน้าขึ้นมาหาพี่สิคะ ฟังพี่นะคะ หนูพายไม่ใช่ภาระ พี่เต็มใจที่จะดูแลหนูพายไปตลอดชีวิตเลยค่ะ” อันเดรพูดด้
