ความเดิม- "ทำแอพซิลูก ไม่เห็นต้องเข้าเมืองเลย เดี๋ยวนี้ง่ายจะตาย ใช่มั๊ยป๊า" ปาริดาชักจะถูกชะตากับเด็กน้อยนี่เสียแล้ว
………………………………………
"อุ๊ยทำไม่เป็นหรอกค่ะ แต่อุ๊ยทำสมุดบัญชีให้เป็นชื่อหนู แต่บัญชีอยู่กับอุ๊ยค่ะ แฮร่… งั้นหนูขออนุญาตไปให้ข้าวเจ้าแต้มก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาจัดอาหารให้นายค่ะ" เด็กสาวรู้สึกหน้าร้อนฉ่าเมื่อเห็นผู้เป็นนายนุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวเดินเข้ามาหาในระยะประชิดตัวเมื่อได้โอกาสจึงขอปลีกตัวออกไปทันที
"เดี๋ยว ๆ ใบหม่อน..รอกินข้าวกับเฮียก่อน เฮียแต่งตัวแป๊บเดียว" ปพัฒน์เรียกร้องเด็กสาวต่อหน้าต่อตาบิดามารดาโดยไม่สนว่าทั้งสองจะคิดยังไง
"……" ปาริดาไม่พูดอะไรต่อได้แต่มองค้อนลูกชายไปหนึ่งยก
"ไปใส่เสื้อผ้าดี ๆ ไป เห็นแล้วทุเรศลูกกะตาว่ะ" กรพัฒน์เอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ลูกชายคนเล็ก
"เดี๋ยวเฮียไปด้วยนายพัฒน์" ปกรณ์เอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับเดินกอดคอน้องชายไปด้วยกัน
@ในห้องพักของปพัฒน์
