ความเดิม-"ค่า อิ่มแล้วค่า จะกลับแล้ว ก็เลยจะมาลาคุณปู่ค่า..อ้าวคุณอานัทก็อยู่ หนูกลับก่อนนะคะ คุณพ่อจะนั่งรถไปกับหนูด้วยค่ะ สวัสดีค่ะคุณปู่ สวัสดีค่ะคุณอา"
"ไหว้พระเถอะลูก/หวัดดีครับสาวน้อยกลับบ้านดี ๆ นะครับ" สองพ่อลูกได้แต่สบตากันอย่างรู้ความนัย
..................................
เปรมกิจที่นั่งรถมากับลูกสาวด้วยรู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนจีบแม่ของลูกใหม่ ๆ ในหัวคิดหาถ้อยคำที่จะมาพูดกับภรรยาเพื่อจะหาทางคืนดีให้จงได้
"คุณพ่อคะ ไม่ต้องตื่นเต้นนะคะ มีน้องเอ๋ยอยู่ทั้งคน น้องเอ๋ยไม่ปล่อยให้คุณแม่ทำอะไรคุณพ่อได้หรอกค่ะ" อัญญารินทร์เอ่ยออกไปตามที่คิดไม่ใช่ว่าบิดาของเธอเท่านั้นที่เป็นกังวล แม้แต่ตัวเธอเองก็กังวลด้วยเหมือนกัน
"ครับ ขอบคุณครับลูก พ่อจะทำให้ดีที่สุดเพื่อครอบครัวของเราครับ" เปรมกิจเอ่ยยิ้ม ในใจก็คิดสงสารลูกสาวไปแม้แต่คนขับรถก็ยังรู้สึกสลดใจไปด้วย
เมื่อถึงจุดหมายเปรมกิจให้คนขับรถจอดร
