Tumingin ako sa batang hawak-hawak ko. Nakita kong takot na takot ito dahil sa mga nangyari. Kahit masakit ang aking siko at pinilit kong tumayo at binuhat ko ulit ang bata. Napatingin naman ako sa babaeng lumapit sa akin at umiiyak pa ito nang kuhanin sa akin ang bata na anak pala nito.
Panay rin ang pasasalamat nito sa akin. Ngunit ang driver nila ay wala nang buhay. Bigla akong napatingin sa aking relo. Nakita kong kaunting oras na lang at aalis na si Xavier. Dali-dali akong lumapit sa aking ducati at matulin ko itong pinatakbo. Abot-abot ang kaba ko habang papalapit sa airport.
Ilang sandali pa’y tuluyan akong nakarating sa aking pupuntahan, ngunit bigla akong nanlumo nang mapag-alaman kung nakaalis na pala ang eroplanong sinasakyan ni Xavier. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata
