(RUFFA’S POV)
Ramdam na ramdam ko ang sakit ng aking mukha habang patuloy na nakalapat sa apoy. Amoy na Amoy ko rin ang nasusunog kong balat. Halos maiyak ako sa sobrang sa akin ng aking balat. Gusto kong igalaw ang aking ulo ngunit hindi ko magawa.
“Ops! Kabila naman, baby Ruffa!” Anas ni Helena sa akin na lalo akong kinabahan. Inalis muna nito ang kabilang mukha ko sa apoy. Hanggang sa pilit ulit na inilalapit ang kabilang mukha ko sa apoy.
“Ahhhhh! Hayop ka talaga, Helena! Magbabayad ka, demonyo ka!” .sigaw ko sa babae. Ngunit malakas lamang itong tumawa. Pakiramdam ko’y naaagnas ang aking mukha. Nang alisin nito mukha ko sa tapat ng apoy ay mas lalo kong naramdaman ang sakit. Alam kong pati kilay ko ay nawala na at nasunog na rin kasama ng pilik mata ko.
Ngunit biglang nanlalaki
