(HELENA’S POV)
Narinig na rinig ko ang galit ni Xavier. Gusto ko tuloy tumawa ng malakas. Ngunit kung gagawin ko ‘yon ay baka hambalusin ako ng lalaki. Ilang beses muna akong nag-alis nang bara sa lalamunan ko. Baka kasi kapag nagsalita ako ay biglang sumabit at ang maging boses ko ay si Helena Avengo. Paktay ako noon.
“Mr. Doctor, wala akong sinasabi na masama. Ang sabi ko ay riyan ka lang sa pwesto mo at huwag kang aalis sa pwesto mo!” malakas na sigaw ko sa lalaki. Mukhang hindi na rinig ng lalaki ang aking sinabi na, 'Hanggang sa maubusan nang hininga' Muli tuloy akong napangisi ng wala sa oras.
“BILISAN mo riyan dahil nagiging isdang tinapa na ako rito, Gurauten! Hindi ka na nakakatuwa!” malakas na sigaw ng lalaki at nasa boses ang inis sa akin.
“Opo, Mr. Doctor. Malapit na pong
