TATLONG araw ang nagdaan. Ngunit hanggang ngayon ay gulong-gulo pa rin ang utak ko. Hindi ko pa rin kasi nasasabi ang dapat kung sasabihin kay Xavier. Biglang kasi akong natakot sa puwedeng mangyari kaya basta ko na lang itong iniwan sa harap ng simbahan. tiyak na galit na galit ito sa akin.
Isang buntonghininga ang aking ginawa. Tama, hindi ko muna sasabihin sa lalaki. Kakausapin ko muna si Hope ng maayos, ano namang sasabihin ko kay Hope? Sasabihin ko ba bubuhayin ko pa ang ama niya? Magkakasunod ko tuloy tinapik ang aking noo. Hanggang sa napatingin naman ako kay Sagel nang lumapit ito sa akin.
“Ang hirap paamin ni Mr. Zero. Nakakagigil na siya!” galit na palatak ni Sagel. Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo ko.
“Ako na ang bahala sa gagong 'yon—“ anas ko kay Sagel. Oo nga pala, si
