“คืนเจ้าของไปแล้ว ไปได้แล้วอย่าพูดมาก” คิมหันต์โอบเอวบางออกแรงพาพลอยให้เดินไปยังประตูทางออกของห้อง เมื่อเดินผ่านนายน์คิมหันต์ก็ยักคิ้วให้กันอย่างรู้กันและก่อนที่จะเดินออกไปพลอยก็ไม่ลืมที่จะหันหน้ากลับมามองพาฝันพร้อมทั้งตะโกนบอกเธอ
“เดี๋ยวฉันโทรหา ดูแลตัวเองดีๆนะฝัน พี่นายน์ให้ฝันรับสายพลอยด้วยนะคะ” พลอยส่งเสียงบอกพาฝันพร้อมทั้งเปรยตามองไปยังพี่นายน์ที่ยืนมองเธอกับคิมหันต์อยู่ ชายหนุ่มพยักหน้ารับปากทำให้พลอยรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้างจึงยอมเดินออกไปแต่โดยดี
พาฝันที่เดินตามพลอยไปติดๆก็เริ่มน้ำตาคลอเบ้า ยามเมื่อเพื่อนได้เดินออกไปจากห้องและขณะที่เธอกำลังทำสายตาละห้อยอยู่นั้นชายหนุ่มที่มองเธออยู่ก็พูดขึ้น
“เข้าไปเก็บเสื้อผ้าสิ พี่รอเธออยู่นะ” เสียงทุ้มของคนพี่ดังขึ้นเรียกสติของเธอได้เป็นอย่างดี พาฝันหันหน้าขวับมองค้อนชายหนุ่มที่เอาแต่ออกปากออกคำสั่ง เธอเดินเข้าไปจับมือแกร่งแล้วลากเขาให้เดินเข้ามา
