" ปล่อยนะ!” ได้ไม่เมื่อไม่ยอมปล่อยกันใช่มั้ย งั้นฉันคงต้องใช้วิธีนี้กับเขาซะแล้ว
อั๊ก!!
ฉันออกแรงยกเรียวขาขึ้นกระแทกเข้ากลางหว่างขาพี่นายน์แล้วยิ้มออกมาอย่างคนที่ดูจะสะใจไปกับการกระทำของตัวฉันเอง เตือนแล้วนะว่าให้ปล่อยและเป็นเขาเองที่ไม่ยอมปล่อยกัน ชายหนุ่มรุ่นพี่จุกจนเริ่มเก็บความเจ็บเอาไว้แทบจะไม่ไหว เขายกมือขึ้นกุมส่วนลับสุดหวงแหนของตัวเองเอาไว้พร้อมกับส่งสายตาคาดโทษไปยังยัยตัวเล็กที่ดูจะมีความสุขเสียเหลือเกิน
จุก~
พาฝันจ้องมองเขาพร้อมทั้งเบะปากยิ้มด้วยความสะใจอย่างถึงที่สุด สีหน้าแววตาของเขาฉันรับรู้ได้เลยว่ามันคงทั้งเจ็บและจุก ดีสมน้ำหน้าในเมื่อพูดไม่รู้เรื่องดีนักไม่รอช้าฉันรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนและทันทีที่ผ่านพ้นประตูห้องเข้ามาได้ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูเตรียมที่จะล็อคห้อง
แต่แล้วก็เหมือนมีแรงผลักดันจากทางด้านหลังประตูเกิดขึ้น นี่อย่าบอกนะว่าเขาตามเธอมาเร็วได้ถึงขนาดนี้
