“แสบตา!! ช่วยด้วยเอาน้ำล้างหน้าให้ฝันที” หญิงสาวร้องครวญครางขึ้นเมื่อฟองสบู่เริ่มทำให้ดวงตาคู่สวยแสบร้อนในตอนนี้เธอต้องการน้ำสะอาดสำหรับใช้ในการล้างฟองสบู่เป็นอย่างมาก มือเล็กยื่นมือร้องขอความช่วยเหลือไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่
และเหมือนจะได้ยินเสียงเขาถอนหายใจพร้อมเสียงเสียงฝีเท้าที่เดินออกไปจากอ่างอาบน้ำ ร่างบางยังคงยืนอยู่กับที่เพราะมองอะไรไม่เห็นเดินๆคลำๆไปก็กลัวว่าอาจจะล้มแล้วพาให้ตัวเองเจ็บตัว นายน์เดินกลับเข้ามาในอ่างอาบน้ำพร้อมชิ้นผ้าสำหรับเช็ดหน้า
เขาใช้ผ้าผืนนั้นเช็ดทำความสะอาดบริเวณดวงตาของฉันอย่างอ่อนโยนทำเอาหัวใจของฉันเต้นแรงด้วยความรู้สึกแปลกๆ ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมองตอนนี้ไม่แสบตาแล้วยังไงคงต้องขอบคุณเขาเสียหน่อย
“ขะ ขอบคุณ” แต่ยังไม่ทันได้พูดขอบคุณออกไปจนจบประโยคสายตาก็พลันมืดดับลงอีกครั้ง ความสว่างสุดท้ายก่อนที่ความมืดจะเริ่มครอบงำก็คือเห็นชิ้นผ้าสีขาวค่อยๆปิดทับลงมาบดบังการม
