ตอนที่ 4 สืบสวน (2)

1666 Words

ที่บ้านของประธานยามาโตะ ทุกคนกำลังปรึกษากันอย่างเคร่งเครียดว่าจะสามารถตามหาตัวของรุมิได้จากที่ไหน โคจิโร่และเคนต่างโทรศัพท์หาเพื่อนของตนเพื่อช่วยสืบหาข้อมูลจากที่พวกเขามีอยู่เพียงน้อยนิด ส่วนคนอื่นทำได้เพียงแค่นั่งรอคอยอย่างคาดหวัง “จริงเหรอ!!!โอเค ขอบใจมากนะเพื่อน” เคนวางโทรศัพท์ด้วยสีหน้ายินดี “เป็นไงบ้างเคน” ทุกคนต่างกรูกันเข้าไปหาเขา “เรารู้แล้วครับว่ารถคันนั้นใครเป็นคนเช่า” เคนยิ้มให้กับทุกคน “ใครล่ะ” อากิระถามอย่างสงสัย “คนให้เช่าบอกว่า ชายผมยาวสีทองเป็นคนเช่าไป แต่ไม่ได้ใช้ชื่อของเขา กลับเช่าในนามของบริษัท…เอ่อ” เคนอึกอักที่จะบอกชื่อบริษัท “บริษัทอะไรเล่า!!!บอกมาสิเคน!!!” อากิระตะโกนถามอย่างร้อนใจ เคนจ้องมองเขาด้วยสายตาอึดอัด “บริษัท Dry Angies ครับ” เคนค่อยๆ บอกออกมาอย่างช้าๆ ทำให้ทุกคนตกตะลึง โดยเฉพาะอากิระที่มีท่าทีตะลึงมากกว่าเพื่อน “ทำไม ทำไมบริษัท Dry Angies ต้องจับตัวรุมิไปด้วย” อากิระบ่นพึมพำเบาๆ “เขาเป็นคู่แข่งทางการค้าของนาย เขาอาจจะเอาไว้บีบนายก็ได้นะ อากิระ” ทาเคชิบอก แม้เขาจะไม่ได้อยู่ในวงการเครื่องสำอาง แต่ก็พอได้ยินชื่อของบริษัทนี้มาบ้าง ว่าทำทุกอย่างเพื่อให้บริษัทขึ้นไปอยู่ในแถวหน้าของบริษัทผลิตเครื่องสำอางทั้งหลาย “แต่ตอนนี้ผลผลิตของเขาก็ขึ้นมาถึงอันดับสามแล้วนี่!!แล้วเขายังต้องการอะไรอีก!!” อากิระถามด้วยความไม่เข้าใจ ณ ตอนนี้ผลผลิตและผลประกอบการของบริษัท Dry Angies ของมุรามาสะ ทาคุได้ขึ้นมาจากอันดับที่ยี่สิบเป็นที่สามของการประกวดบริษัทที่ประสบความสำเร็จในประเภทเครื่องสำอาง “ก็การที่เขาได้เลื่อนอันดับมามันไม่โปร่งใสน่ะสิครับ คุณโคบายาชิ” โคจิโร่ที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยปากพูดขึ้นลอยๆ ทุกคนหันไปมองเขาอย่างข้องใจ “นายหมายความว่ายังไง โคจิโร่” เคนเดินเข้าไปถามนักข่าวซึ่งตอนนี้กลายมาเป็นเพื่อนคู่หู โคจิโร่นิ่งไปครู่หนึ่งราวกับจะตัดสินใจว่าควรเล่าถึงเรื่องที่เขารู้มาหรือไม่ “ก็…การที่บริษัทของคุณมุรามาสะขึ้นได้ถึงอันดับที่สามได้นั้น มีข่าวลือจากวงในว่า เครื่องสำอางของบริษัท Dry Angies มีการผสมก***าที่เป็นแบบสารระเหย ทำให้ผู้ใช้ติดมันและต้องกลับมาซื้อใหม่น่ะ” โคจิโร่ตัดสินใจเล่าให้ฟัง สิ่งที่เขาบอกทำให้ทุกคนตกตะลึงมากกว่าเดิม “คุณ…หมายความว่าในเครื่องสำอางของ Dry Angies มียาเสพย์ติดอยู่เรอะ!!!” อากิระร้องออกมาอย่างตกใจ “ครับ ที่ผมรู้เรื่องนี้ก็เพราะว่าเคยมีข่าวของผู้หญิงที่ใช้เครื่องสำอางของ Dry Angies แล้วช็อคตาย ผมเป็นคนไปทำข่าวนั้นเอง ซึ่งสาเหตุก็เป็นเพราะว่าเธอเป็นโรคหัวใจอยู่แล้ว ดังนั้นการที่เธอได้รับสารระเหยของก***าเข้าไปเกินขนาด เลยทำให้เกิดอาการช็อคน่ะครับ แล้วที่ผมรู้ว่ามันมียาเสพย์ติดอยู่ก็เพราะผมแอบเอาแป้งฝุ่นที่เธอใช้ออกมาก่อนที่ตำรวจจะเก็บหลักฐานไปน่ะ” โคจิโร่ยิ้มแหยๆ ขณะเปิดเผยความจริง การที่เขาแอบเอาหลักฐานของผู้ตายมาถือว่ามีความผิด อาจติดคุกได้เช่นกัน “นาย!!ฉันไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ เอาเป็นว่า เยี่ยมมากในฐานะนักข่าวละกัน” เคนอุทานเมื่อรู้วีรกรรมของโคจิโร่ และสิ่งที่โคจิโร่ทำในตอนนั้นก็เป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับพวกเขาในตอนนี้ “งั้นก็หมายความว่า ตอนนี้พวกมันอาจจะนำรุมิไปซ่อนไว้ที่ไหนซักแห่ง และอาจจะโทรมาต่อรองกับคุณโคบายาชิ เพื่อให้บริษัท ANGIES ของคุณถอนตัวจากการประกวดบริษัทที่มีผลประกอบการยอดเยี่ยมปีนี้ล่ะสิ” เคนสรุปเรื่องทั้งหมด ทุกคนนิ่งเงียบ เพราะคิดว่าสิ่งที่เขาสันนิษฐานอาจจะเป็นจริงก็ได้ “งั้นเอาแบบนี้ คุณโคบายาชิกับคุณเรโกะครับ พวกคุณกลับไปรอที่บ้านก่อนดีกว่า หากรุมิยังไม่กลับมาภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง คุณก็แจ้งตำรวจได้เลย” “ส่วนโคจิโร่ นายไปกับฉัน คุณยามาโตะกับคุณเคียวโกะวานติดต่อชินกับนานะให้ทราบเรื่องนี้ด้วย พวกเขาจะได้ช่วยกันหาข่าวสารของบริษัท KNY เพราะถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยอ่านข่าวมาว่าบริษัทนี้กำลังจะรวมตัวกับบริษัท Dry Angies เร็วๆ นี้ล่ะ” เคนนิ่งคิดก่อนจะสรุปแผนการทั้งหมดให้ทุกคนฟัง ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย และต่างแยกย้ายกันไปดำเนินการตามที่เคนบอก ซึ่งดูเหมือนไม่ยากนัก เพราะทั้งบริษัทของยามาโตะและอากิระต่างเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ ดังนั้นหากจะหาข่าวสารหรือกระทำการใดจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาเลย ชายหนุ่มผมทองในชุดดำกำลังนั่งพิจารณาหญิงสาวที่นอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่บนเตียงด้วยสายตาปรารถนา ใบหน้านั้นงดงามแม้จะไม่ได้รับการแต่งแต้มสีสัน ริมฝีปากซีดแต่ดูอิ่มเอิบ ผมที่ยาวสยายอยู่บนเตียงยังคงมีความชื้นจากน้ำอยู่บ้าง เสื้อผ้าของเธอเปียกปอนแนบชิดเรือนร่างสมส่วนจนเห็นถึงชั้นในลายลูกไม้ด้านใน รุมิดูเซ็กซี่มากในเวลานี้จนเขาอดใจไม่ไหว เอื้อมมือออกไปเพื่อจะจับต้องตัวเธอ “อืม…โอ๊ย” รุมิร้องครางเบาๆ เมื่อรู้สึกตัว ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวดขณะพลิกตัวไปทับโดนแขนข้างที่โดนลูกปืนเฉี่ยว เสียงของเธอทำให้เขาชะงักและยืนมองอย่างนิ่งเงียบ รุมิค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก็พบเงารางเลือนของผู้ชาย “ใครน่ะ” เธอถามเบาๆ และพยายามปรับสายตาให้เข้าที่ “ตื่นแล้วเหรอ” หนุ่มผมทองเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยปากถาม และขยับตัวเข้าไปใกล้เธออีก “อย่าเข้ามานะ!!!” พอเห็นได้ชัดเจนว่าคนที่อยู่ภายในห้องกับเธอคือชายผมทองที่ไปจับตัวเธอมา เธอก็ยันตัวถอยหนีให้ห่างจากเขา แต่แขนข้างที่เจ็บก็ไร้เรี่ยวแรงซะจนเธอเซล้มลงจากเตียงนอน “ดื้อจริงๆ เธอนี่” หนุ่มผมทองรับตัวรุมิเอาไว้ทัน ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา รุมิเงยหน้ามอง สายตาของทั้งคู่ประสานกัน เธอพบว่านัยน์ตาของเขาเป็นประกายสีฟ้าอมเขียว บ่งบอกว่าไม่น่าจะใช่คนเอเชีย “ปล่อยฉันนะ!!!” รุมิรีบสะบัดตัวออกจากหนุ่มผมทอง และถอยหลังไปพิงหัวเตียงพลางจ้องมองเขาด้วยสายตาหวาดระแวง เขายิ้มเหยียดที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะถอยออกไปยืนมองเธอด้วยสีหน้าเฉยเมย “คุณเป็นใคร จับตัวฉันมาทำไม” รุมิข่มความกลัวถามออกไป เขาเลิกคิ้วมองเธอด้วยความแปลกใจแทนคำตอบ “ฉันมีสิทธิที่จะรู้ว่าคุณจับฉันมาทำไม และคุณเป็นใคร” รุมิย้ำคำถามเดิม หนุ่มผมทองยังคงเอาแต่มองเธอนิ่ง รุมิฮึดฮัดอย่างขัดใจ “ฉันชื่อจีน จีน เอ จอห์นสัน” เขาบอกรุมิเสียงเรียบ ขณะเธอจ้องมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ “เอาล่ะ คุณจอห์นสัน ไม่ทราบว่าคุณจับฉันมาเพื่ออะไร ต้องการเงินค่าไถ่เรอะ” รุมิถามจีนอย่างข้องใจ “หึ พวกเราไม่จับเธอมาด้วยเรื่องกระจอกแค่นั้นหรอก” จีนเยาะเย้ยรุมิ “งั้นเพราะอะไร” รุมิเลิกคิ้วถามสะกดความไม่พอใจเอาไว้ จีนมองเธอและเดินเข้าไปนั่งลงใกล้ๆ รุมิพยายามจะขยับตัวหนี แต่ไม่รู้เป็นอะไร เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย บางทีอาจจะเป็นเพราะนัยน์ตาสีสวยของเขาก็เป็นได้ “เธอลองคิดดูสิ หากลูกสาวแสนสวยของประธานบริษัท ANGIES ที่โด่งดังหายตัวไปอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง” จีนบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกับเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าของรุมิซึ่งกำลังสั่น เขาไล่มือไปตามเส้นผมที่ยาวสยายของเธอ ก่อนจะดึงเธอเข้าไปจูบอย่างรุนแรง รุมิรู้สึกตกใจจึงออกแรงดิ้นและกัดปากจีนอย่างแรง เขาสะดุ้งโหยงและปล่อยตัวเธอ เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาซิบๆ “พ่อของฉันต้องตามหาตัวฉันแน่!!” รุมิหายใจหอบและแค่นเสียงใส่จีนอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์ด้วยความโกรธ “ก็แล้วแต่จะคิด คุณหนูโคบายาชิ” จีนปาดเลือดที่มุมปากออก สบตารุมิด้วยสายตาเย็นชา และลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่ลืมล็อคห้องเอาไว้ รุมิจ้องมองตามไปอย่างใจหายใจคว่ำ เธอคิดว่าหากจีนจะทำอะไรเธอ เธอคงสู้ไม่ได้แน่ๆ เคน นายจะมาช่วยฉันมั้ย… รุมิคิดอยู่ภายในใจซ้ำไปซ้ำมา ก่อนจะสลัดความคิดนั้นทิ้ง เขาคงไม่มีทางมาช่วยเธอแน่นอน ก็เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยแล้วจะมาช่วยเธอทำไมล่ะ เพราะคนที่เขารักคือนานะเพียงคนเดียว รุมิคิดพร้อมกับซบหน้าลงกับเข่าที่ชันขึ้นมาอย่างน้อยใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more